Macbeth in München

De herneming van de, ondertussen al vrij oude, Kusej-productie van Macbeth werd gekenmerkt door vier vervangingen van de vier hoofdrollen.

De eerste annulering dateert al van een paar maanden geleden. Aangezien Anna Netrebko haar sympathie voor Poetin en Gergiev verkiest boven een Westerse operacarrière heeft de Staatsoper haar buitengebonjourd. Prompt kreeg ik 40 euro terug op de prijs van mijn kaartje... het zegt iets over de marktwaarde van de Russische diva. Ekaterina Semenchuk heeft hier eerder dit seizoen al de rol van Lady Macbeth gezongen en was beschikbaar om in te springen. Ze is een ronduit spectaculaire Lady met een dramatische sopraan die qua stijl wat aan Callas doet denken in een onheilspellende "La luce langue" en met de nodige flexibiteit voor het Brindisi inclusief een uitstekende triller. Ze heeft echter niet Callas' knetterende uitspraak waardoor haar Italiaans één kleurloze brij wordt. Maar opwindend is het allemaal wel.

De andere afzeggingen hadden te maken met ziekte. George Petean verving Artur Rucinski als Macbeth. We kennen Petean als een uitstekende Verdi-bariton - herinner zijn Rigoletto in Luik of zijn Renato in de Munt - en ook zijn Macbeth heeft de nodige impact. Met grote en homogene bariton bezingt hij zijn lot in "Pietà, rispetto, amore" of zorgt hij ervoor dat het dak eraf gaat in zijn waanzinnige "Fuggi regal fantasima". Christian Van Horn verving Vitalij Kowaljow als Banco met een grote zwarte bas. En ook Giovanni Sala was een inspringer als Macduff. Zijn uitvoering van "Ah, la paterna mano" was één brok italianità... een naam om in de gaten te houden.

De productie van Martin Kusej heb ik dertien jaar geleden al uitgebreid afgebrand. Het is nog altijd een belachelijke enscenering die bij momenten wansmakelijk én lachwekkend is, al lijkt het huidige publiek deze productie iets gelatener te ondergaan.

Publicatie: dinsdag 19 juli 2022 om 08:49
Rubriek: Opera