Christian Gerhaher in de Koningin Elizabethzaal

Gisteren was het Zweeds Radio-Orkest te gast in de Koningin Elizabethzaal. Daniel Harding dirigeerde een volledig Mahlerprogramma met Wunderhorn-liederen voor en de Vierde Symfonie na de pauze.

(foto © Gregor Hohenberg)

Orkestliederen zijn een "contradictio in terminis" en in het geval van Mahler heb ik nog maar zelden een overtuigende uitvoering van liederen met orkest gehoord. Maar de programmatie van een meesterzanger als Christian Gerhaher had me toch over de streep getrokken. Maar zoals gevreesd, bleek het een hoogst frustrerend concert te zijn.

Gerhaher zingt de liederen zoals hij ze ook met bijvoorbeeld Gerold Huber aan de piano zou zingen. Het probleem is dat hij nu opgeslokt wordt door het orkest. Al zijn vocale nuances bereikten enkel de eerste rijen en de Klara-luisteraars die het concert live op de radio konden volgen. Het eerste lied, Der Schildwache Nachtlied, was tekenend. Hij geeft een karakteristiek robuuste klank aan de schildwacht-strofen, met als hoogtepunt het fortissimo "Er ist ein Kaiser" waarmee hij moeiteloos de zaal vult. Maar de repliekstrofen zingt hij piano: je hoort wel iets, maar van de tekst is niets te verstaan. Een lied zonder tekst degradeert het tot een vocalise en is dus verspilde moeite.

Bij sommige liederen was de balans wel iets beter in evenwicht. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Wo die schönen Trompeten blasen of Urlicht. De jonge Zweedse sopraan Johanna Wallroth zong tenslotte Das himmlische Leben als laatste deel van de Vierde Symfonie met een mooi lichte sopraan.

Publicatie: woensdag 24 november 2021 om 16:13
Rubriek: Concert