Caitlin Hulcup in Oxford

De reeks Liedrecitals in de Holywell Music Room vandaag werd schitterend ingezet met het recital van de mezzo Caitlin Hulcup en de pianist Gary Matthewman.

Ze begonnen met Schumann en zijn dramatische ballade Belsatzar. Caitlin Hulcup gebruikt haar borststem voor dramatisch effect tijdens de godslastering, maar schaalt haar stem meteen terug om de spanning op te bouwen tot de moord op de koning. Daarbij wendt ze allerlei mysterieuze kleuren aan om de vuurletters te beschrijven. Een overdaad aan vocale kleuren kenmerken ook haar aangrijpende vertolking van de Gedichte der Königin Maria Stuart. Met een traan legt ze melancholie in Abschied von Frankreich. Dat wordt gevolgd met een ontroerend mooi gebed Nach der Geburt ihres Sohnes en een passionele vertolking van An die Königin Elisabeth. Wat haar liedkunst zo pakkend maakt, is haar heldere tekstprojectie in bijvoorbeeld Abschied von der Welt.

Na dit Duitstalig hoofdstukje richtten ze zich op het grote Franse repertoire. Voor Berlioz' La captive kregen ze het gezelschap van de celliste Carol Lancaster. Hulcup zingt behoorlijk goed Frans, wat een absolute noodzaak is voor Ravels Shéhérazade. Het is in dit werk dat Gary Matthewman kan schitteren om bijvoorbeeld de chinoiserie van Asie uit te drukken of het delicate fluitspel in La flûte enchantée te evoceren. De stijlvolle frasering van Hulcup maakt duidelijk hoe dicht Ravel soms bij Debussy ligt...

Tenslotte vond ik het een wat vreemde keuze om het recital af te sluiten met twee liederen van Sibelius: Våren flyktar hastigt en Svarta Rosor voelden aan als het vijfde wiel aan de wagen. Met een stralende Widmung als bisnummer keerden ze terug naar de componist waarmee ze begonnen waren.

Publicatie: dinsdag 22 oktober 2019 om 14:25
Rubriek: Liedrecital