Silent Songs into the Wild in het PSK

Vandaag was Silent Songs into the Wild te zien in het PSK. Het is - zoals ze het zelf omschrijven - een "bloemlezing van Lieder, in scène gezet" met liederen van Schubert in een enscenering van Nicola Hümpel.

De voorstelling begint interessant. Tobias Weber tokkelt het Schwanengesang-Ständchen op zijn gitaar terwijl hij over het podium wandelt. De muzikanten van het Apollon Musagète Quartett wandelen ook rond, een viool valt in. Vier zangers mengen zich in het gewoel en neuriën de melodie. Ondertussen heeft Matan Porat de piano bereikt en begint het lied te spelen. De bariton Nikolay Borchev zingt het, terwijl een camera op hem gericht staat. De close-up wordt achter hem geprojecteerd.

Het had een boeiende voorstelling kunnen worden, als het niet zo fragmentarisch was. Elk lied staat op zich, er is geen organische overgang van het ene naar het volgende lied. Na elk lied verlaten de muzikanten het podium, komen andere muzikanten of zangers of dansers op het podium en beginnen die hun stukje op te voeren.

Nu, daar had ik nog mee kunnen leven... maar niet met het feit dat er zo rampzalig slecht gezongen werd. Borchev was nog aanvaardbaar, maar de tenor Ted Schmitz lijkt de beginselen van de klassieke zang nog niet onder de knie te hebben. Julla Von Landsberg zingt met een bleek, vibratoloos sopraantje dat amper draagt. Sarah Laulan probeert als een diepe alt te klinken, best wel indrukwekkend, maar ze zingt schabouwelijk slecht Duits.

Publicatie: donderdag 29 november 2018 om 22:07
Rubriek: Liedrecital