Otello in Luik

Terwijl de blogosphere gonst over het Otello-debuut van Jonas Kaufmann, herneemt de Waalse Opéra hun Otello-productie van Stefano Mazzonis di Pralafera. Zes jaar geleden hadden we Fabio Armiliato en Giovanni Meoni in de hoofdrollen... dat niveau wordt nu totaal niet gehaald.

Otello, Desdemona (foto © Lorraine Wauters)

José Cura heeft al heel wat kilometers op zijn Otello-teller staan en dat merk je aan de naturel en de autoriteit waarmee hij de rol benadert. Maar toch kon hij mij niet overtuigen en dat heeft vooral te maken met zijn tempokeuzes. Al bij "Esultate" wordt de tekst afgerammeld en krijg je geen echt grootse entrée. Hetzelfde gebeurt bij "Ora è per sempre addio" of bij het duet met Iago "Si, pel ciel".

De Iago van dienst was totaal onaanvaardbaar. Ik denk dat het geleden is van zijn deelname aan de Koningin Elisabethwedstrijd (het jaar van Marie-Nicole Lemieux) dat ik Pierre-Yves Pruvot gehoord heb. Zijn timbre is goed voor de rol, maar dat is het dan ook. Hij heeft zijn vibrato niet onder controle, legato is niet wat het moet zijn en zijn hoogte is te zwak. Daarenboven is er nergens een piano te bekennen, zelfs niet in "Era la notte". De vertolking van zijn "Credo" was slaapverwekkend. Cinzia Forte zingt tenslotte Desdemona met een halve stem. Haar hoge noten zijn nog redelijk goed, maar haar middenstem en lage noten hebben niet voldoende gewicht of draagkracht. Kortom, een zeer teleurstellende seizoensafsluiter.

Publicatie: woensdag 28 juni 2017 om 16:40
Rubriek: Opera