Rodelinda in Madrid

In het Madrileense Teatro Real leidde Ivor Bolton een nieuwe productie van Handels Rodelinda. Deze productie van Claus Guth zal ook nog te zien zijn in Barcelona, Lyon en Frankfurt.

Rodelinda, Unulfo (foto © Javier del Real)

Christian Schmidt heeft een indrukwekkend eenheidsdecor op een draaiplatform ontworpen. Het is een levensgroot poppenhuis met aan één kant de voorgevel van het huis van Rodelinda en Bertarido en aan de andere kant een inkijk in het huis over twee niveaus. Beneden zien we een trappenhal en een eetkamer (die in het derde bedrijf ook Bertarido's gevangenis wordt) en boven twee overlopen en de slaapkamer.

Guth gebruikt het zoontje Flavio als centraal karakter. Tijdens de ouverture zien we bijvoorbeeld hoe Bertarido zijn broer Gundeberto vermoordt. Flavio is daar ook bij aanwezig en dat trauma achtervolgt hem de hele opera. Regelmatig duiken dubbels van de andere protagonisten op met een groot masker. Ze zijn enkel zichtbaar voor Flavio en hebben duidelijk een beangstigende invloed op hem. Zelfs het "happy end" van de opera slaagt er niet in om de spoken te verdrijven.

Er is een dubbele bezetting, waarvan ik gisteren de eerste bezetting hoorde. Globaal gezien was het een sterke bezetting met één spijtige uitzondering, met name de Rodelinda van Lucy Crowe. Ze heeft weliswaar een grote stem met een goede en mooie middenstem... maar haar pakweg bovenste octaaf heeft een glasachtige en schrale klank, zonder vibrato. Elk moment lijkt haar stem te breken, de hoogste piepnoten klinken geforceerd en een fractie naast de toon. Ze is wel goed op het vlak van dramatische inleving, maar dat was niet voldoende compensatie.

De mannelijke helft van de bezetting is bij ons goed bekend. De twee castraatrollen werden vertolkt door contratenors. Bejun Mehta zong de Senesino-rol Bertarido. Hij maakte meteen indruk met een zoetgevooisde vertolking van "Dove sei, amato bene". Hij zingt een zachtaardige Bertarido met weinig dramatische stemvoering. Wat contratenors betreft, heb ik toch een lichte voorkeur voor Lawrence Zazzo. Hij heeft een iets grotere stem en klinkt ook virieler in de rol van Unulfo.

Het andere koppel, Grimoaldo en Eduige, werd overtuigend neergezet door Jeremy Ovenden en Sonia Prina. Vooral Prina deed met haar donkere mezzo mijn bloed even sneller stromen als ze in het eerste deel de meest opwindende aria's van de avond vol vuur de zaal inslingert. Umberto Chiummo was tenslotte een degelijke Garibaldo, maar is soms wat slordig met de coloraturen.

Publicatie: zaterdag 1 april 2017 om 07:45
Rubriek: Opera