Weihnachtsoratorium in het PSK

Masaaki Suzuki was de afgelopen dagen in Brussel, samen met het Orchestra of the Age of Enlightenment. Ze brachten een teleurstellende uitvoering van Bachs Weihnachtsoratorium waar weinig bezieling vanuit ging.

Het Weihnachtsoratorium is net te lang om het op een comfortabele manier op één avond uit te voeren, en dus werden de zes cantates verdeeld over twee dagen. Dat leek dan misschien weer wat mager en daarom voegde Suzuki het motet Singet dem Herrn ein neues Lied (dat Bach schreef voor Nieuwjaar) en het Sanctus uit de Hohe Messe toe. Persoonlijk vond ik dat overbodig, zeker in het geval van het Sanctus dat een rampzalig onsamenhangede uitvoering kreeg... dat hadden ze beter vooraf eens gerepeteerd.

Het Choir of Enlightenment bestaat uit 4x4 zangers, inclusief de solisten die voor hun recitatieven en aria's telkens naar voor kwamen. Het was een benedenmaatse bezetting. De sopraan Anna Dennis was de enige die min of meer op niveau presteerde. Ze zong een mooie "Herr, dein Mitleid" en wist te charmeren met de echo-aria "Flösst, mein Heiland" en een expressieve uitvoering van "Du Falscher ... Nur ein Wink".

Aan het andere eind van het spectrum stond Robin Blaze en nu weet ik meteen weer waarom contratenors geen Bach zouden mogen zingen (de Scholls van deze wereld uitgezonderd). Blaze bracht "Bereite dich Zion" met een piepend kinderstemmetje. Hij probeerde Maria's slaapliedje "Schlafe, mein Liebster" met crescendo te beginnen... het blijft bij proberen. Verder kregen we nog een zielige "Schliesse, mein Herze" en je zou bijna medelijden krijgen als hij voor het slotrecitatief "Was will der Höllen Schrecken nun" de andere solisten naast zich krijgt.

Jeremy Budd is daarentegen een mooie en elegante tenor. Maar zijn stem is een maatje te klein voor het PSK, al is hij nog wel goed in de recitatieven van de Evangelist. Maar een interpretatieloze Hirten-aria en slaapverwekkende "Ich will nur dir zu Ehren leben" duwde de uitvoering verder weg in lethargie. Ook Ashley Riches is een lichtgewicht. In de recitatieven kan hij zich nog recht houden, maar in "Grosser Herr" gaat hij de strijd aan met de trompet: de trompet won. Hij komt ook soms te laat waardoor hij bijvoorbeeld in "Erleucht auch meine finstre Sinnen" altijd achter het orkest leek aan te hollen. Maar als Herodes komt hij wel even venijnig uit de hoek.

Publicatie: zondag 18 december 2016 om 09:22
Rubriek: Oratorium