L'opera seria in de Munt

Leopold Florian Gassmann schreef in 1769 een parodie op de opera seria, passend L'opera seria getiteld. Meer dan 20 jaar geleden heeft René Jacobs deze opera opgevist en opgevoerd op het festival van Schwetzingen. Hij dirigeert nu ook de voorstelling voor de Munt in het Koninklijk Circus, in een productie van Patrick Kinmonth.

foto © Clärchen und Matthias Baus

De opera seria is "L'Oranzebe" en wordt opgevoerd tijdens het derde bedrijf... 't is te zeggen, de eerste drie aria's, want de opera valt niet in de smaak van het (Munt)publiek en wordt weggeboed. Chaos troef, zeker als ook de moeders van de zangeressen zich beginnen te moeien. In de twee eerste bedrijven passeren al de operaclichés van kijvende diva's, een tenor die een nieuwe aria wil, de strijd tussen librettist en componist of een intendant die stukken uit de partituur wil wegknippen omdat het anders te duur wordt. Dit alles wordt ondersteund met muzikale grapjes.

De opera heeft een aantal goede, maar toch ook langdradige momenten die niet altijd gecompenseerd worden door de regie van Kinmonth. Maar alles bij elkaar is het een leuke voorstelling, al blijft er weinig van hangen. Op muzikaal vlak wordt er behoorlijk goed gezongen.

Mario Zeffiri zingt de "primo musico" Ritornello met zijn stratosferische lichte tenor. Alex Penda was beter dan gewoonlijk als de prima donna Stonatrilla. Robin Johannsen was een mooie Smorfiosa, de seconda donna. Sunhae Im sprankelt als Porporina, die de travestiepartij in de opera seria zingt. Marcos Fink zong de theaterdirecteur Fallito met zijn gezapige bas. Pietro Spagnoli was een uitstekende librettist Delirio, maar ik blijf toch vooral de componist Sospiro van Thomas Walker onthouden met zijn gecultiveerde stem en parodiërende coloraturen.

Publicatie: donderdag 18 februari 2016 om 19:55
Rubriek: Opera