Susan Graham in deSingel

Het hoeft niet echt te verbazen dat een concert van het Ensemble Intercontemporain met 20ste en 21ste eeuwse muziek geen grote opkomst kent. Maar zelfs als ze een wereldster als Susan Graham meebrengen om muziek van Schoenberg en Mahler te zingen, geraakt de (verkleinde) Blauwe Zaal van deSingel amper voor de helft gevuld.

Het instrumentale deel werd gedomineerd door de Belgische creatie van Un minimum de monde visible van de Franse componist Yves Chauris. Er valt over te discuteren of dit werk onder muziek valt... het lijkt meer op een studie van welke geluidseffecten met klassieke instrumenten gemaakt kunnen worden. Zo wordt slagwerk bespeeld met een strijkstok, een contrabas met paukenstokken, een harp met een papieren zak of blaast een hoornist op een plastieken buis. Met de Piccola Musica Notturna van Dallapiccola en de Serenata van Maderna wordt het concert weer in de muzikale richting getrokken.

Tussendoor zong Susan Graham het Lied der Waldtaube uit Schoenbergs Gurrelieder. Met dit repertore slaat ze een nieuwe richting in. In een interview op de website van het Ensemble verklaart ze dat ze dit als een mogelijk opstapje ziet richting Wagner - een componist die ze tot nu toe vermeden heeft - en meer in het bijzonder droomt ze van de rol van Kundry.

Op vocaal vlak zie ik dat perfect zitten. Er is nog geen enkele zwakte te bespeuren in haar ruime romige mezzo. Haar diepte heeft kern en haar hoogte straalt als vanouds. Met Mahlers Lieder eines fahrenden Gesellen bewijst ze verder dat ze op interpretatief vlak voor niemand moet onderdoen. De dramatiek van Ich hab' ein glühend Messer weet ze even overtuigend uit te drukken als de ontroerende kracht van Die zwei blauen Augen.

Publicatie: vrijdag 17 januari 2014 om 16:42
Rubriek: Concert