Joyce DiDonato in het PSK

Het PSK zat gisteren bijna volledig vol voor het concert van Joyce DiDonato en Il Complesso Barocco. Met vier aria's voor en vier aria's na de pauze, gevolgd door drie bisnummers weerklonk bijna de volledige inhoud van haar recente barok-CD "Drama Queens"... afgewisseld met een vioolconcerto van Vivaldi en orkestrale stukjes uit andere opera's.

foto © Ralf Pleger

Aria's als Intorno all'idol mio van Cesti en Sposa, son disprezzata van Giacomelli staan geboekstaafd als "arie antiche", niemendalletjes ten behoeve van zangstudenten om hun stem te vormen. In het geval van Joyce DiDonato valt aan die stem nog maar weinig te vormen of te vervolmaken... enkel haar forte hoge noten zijn niet altijd even mooi.

Met verbluffende stembeheersing vult ze moeiteloos de grote zaal van het PSK. Met de Monteverdiaanse snikken in Disprezzata regina en het vocale vuurwerk van Da torbida procella maakt ze duidelijk dat coloratura "kleur" betekent. Zelfs halverwege een loopje kan ze haar vocale kleur aanpassen om op subtiele manier haar expressie aan te passen. Ze beschikt ook over een uitgebreid repertoire aan trillers; snel of traag, hoog of laag, ze komen allemaal aan bod.

In de twee aria's van Cleopatra, Morte col fiero aspetto van Hasse en het beroemde Piangerò la sorte mia, valt haar duizelingwekkende adembeheersing op. Je moet effectief moeite doen om te weten te komen waar en of ze wel ademt. Het is een oneindige stroom muziek waarmee ze haar publiek murw slaat. Vocale hoogstandjes zoals het perfecte messa di voce aan het begin van Madre diletta, abbracciami klinken live even schitterend als op de CD.

Het is een puur genot om een zangeres als Joyce DiDonato bezig te horen en alle mogelijkheden van de menselijke stem te horen etaleren. Ze werd dan ook beloond met een terechte staande ovatie.

Publicatie: dinsdag 5 februari 2013 om 17:05
Rubriek: Concert