Der Zwerg en L'enfant et les sortilèges in Parijs

Het Zemlinsky-Ravel-tweeluik dat momenteel in de Palais Garnier speelt, dateert al van 1998 maar is nog altijd een onderhoudende en bij momenten zelfs aangrijpende productie. Der Zwerg en L'enfant et les sortilèges worden niet zo heel vaak aan elkaar gekoppeld, maar het is niet onlogisch. Ze dateren allebei uit de jaren 1920 en spelen zich af in een kinderwereld.

Regisseur Richard Jones maakt die wereld meteen duidelijk door het klassieke doek te vervangen door een plakboek. Op een karton zijn onder andere uitgeknipte foto's van de twee componisten gekleefd. In het midden zien we een klein proscenium. De twee opera's eindigen op dezelfde manier in dat klein theatertje, met een pietà-beeld. In Der Zwerg houdt Ghita het dode lijkje van de dwerg vast, in L'enfant troost de moeder haar kind.

Dit kartonnen "doek" zien we enkel aan het begin en einde van de opera's, het schuift redelijk snel open om een totaal andere wereld te laten zien. Het verjaardagsfeest van infantin Donna Clara speelt in een grote salonkamer met een glimmende piano (waarin de dwerg uiteindelijk zijn misvormd lichaam ziet) en hoge vensters met zicht op een tuin met gigantische fallische asperges. De dwerg wordt uitgebeeld met behulp van een kindgrote pop in wit kostuum, die door de zanger gehanteerd wordt.

Die zanger, gekleed in zwarte pitteleer, is een ronduit schitterende Charles Workman. Hij is zelfverzekerd als de ridder-dwerg, aandoenlijk als hij zijn liefde verklaart aan Donna Clara en hartverscheurend ontroerend als hij zijn ware gelaat ontdekt en nadien sterft. Nicola Beller Carbone zong de Infantin in moelijk verstaanbaar Duits, maar was visueel wel aantrekkelijk. De gouvernante-rol Ghita was weggelegd voor een degelijke Béatrice Uria-Monzon.

Met L'enfant et les sortilèges krijgen we een veel speelser scènebeeld. Richard Jones heeft voor elke korte scène een ander beeld bedacht. Spaanse danseressen begeleiden het Vuur, witte herders en herderinnetjes zijn van het behangpapier losgekomen, de Kattin en Kater verwijnen krols in de coulissen, de Eekhoorn is een vliegenier, de Kikkers zijn duikers ... Alles wordt heel mooi en inventief in beeld gebracht. De homogene bezetting bestond grotendeels uit Franse zangers, aangevoerd door een energieke Gaëlle Méchaly als het Kind.

Publicatie: zondag 27 januari 2013 om 10:25
Rubriek: Opera