Elias in Dortmund

Het is al lang geen curiositeit meer om oratoriums te ensceneren, zelfs Requiems en Passies moeten eraan geloven. Maar oratoriums zoals Jephta of ook Elias hebben voldoende dramatische kwaliteiten om ze te omkleden met scenische actie. Regisseur (en tevens de opera-intendant van Dortmund) Jens-Daniel Herzog maakte een aangrijpende productie.

De productie is een confrontatie tussen Elias en het volk, die begint tijdens een moment van sociale onrust in een of ander bedrijf. Tijdens die betogingen wordt het kind van de "Witwe" onder de voet gelopen en sterft... later zal Elias het kind terug tot leven wekken na een schrijnende bede van de moeder.

In het eerste deel lijkt Elias nog het hoofd van de beveiliging te zijn (de engelen behoren tot dezelfde ploeg), maar in het tweede deel krijgt het een politieke context en voert hij campagne om gekozen te worden als leider. Desalniettemin blijft hij toch alleen achter. Vooral het eerste deel is sterk in beeld gebracht. Het tweede deel is chaotischer en minder samenhangend, wat misschien aangeeft dat het uitgangspunt van Herzog toch niet helemaal juist was.

Er werd op hoog niveau gemusiceerd. Christian Sist heeft een rijke basbariton die met het nodige volume en breed expressief palet de volledige voorstelling domineert. Maar hij kan zijn stem ook terugplooien voor het intieme gebed "Herr Gott Abrahams" of een hartverscheurende "Es ist genug".

Even aangrijpend is de vertolking van Julia Amos als de vrouw die haar kind verloren heeft en met "Was hast du an mir getan" om hulp smeekt. Ze zong ook "Höre, Israel", waarbij ze een paar keer haar vibrato en intonatie verloor. Bij de Engelen liet Anke Briegel een frisse hoge sopraan horen en gaf Katharina Peetz een meeslepende vertolking met haar warme mezzo.

Publicatie: vrijdag 18 mei 2012 om 08:52
Rubriek: Opera