Cadmus et Hermione in Parijs

Toen in 1673 de "tragédie en musique" Cadmus et Hermione van Jean-Baptiste Lully in Parijs gecreëerd werd, begon ook voor de Franse opera een nieuw hoofdstuk. In 2008 zette Jérôme Deschamps deze opera op het programma van zijn eerste seizoen aan de Opéra-Comique. Hij koos toen voor een historische uitvoering door Le Poème Harmonique onder leiding van Vincent Dumestre, waarmee hij de richting wou aangeven waarin de Opéra-Comique de volgende jaren zou gaan. Sinds deze week wordt deze productie van Benjamin Lazar hernomen.

"Historische uitvoering" moet in dit geval heel letterlijk genomen worden. Historisch geïnspireerde opera-uitvoeringen bestaan vaak uit een orkest met authentieke instrumenten in een Oostblokdecor met zangers in C&A-kostuums. Niets van dit alles in Cadmus et Hermione. Alle andere aspecten worden in deze productie even minutieus voorbereid als de muzikale kant.

Het decor bestaat uit geschilderde panelen die voor het perspectief zorgen en snelle scènewisselingen toelaten. De verlichting bestond indertijd uit kaarsen. Die kaarsen zijn er nu ook, maar krijgen wel wat extra hulp. Het blijft wel redelijk donker, wat voor een intieme sfeer zorgt. Het ballet is essentieel in de Franse opera en de librettist Philippe Quinault had er zorg voor gedragen dat de dansen functioneel deel uitmaken van het verhaal en niet louter als divertissement dienen. Gudrun Skamletz zorgde voor de choreografie.

Op het eerste zicht lijken de zangers een statische rol te hebben. Maar niets is minder waar, de hele gestiek van handen en armen wordt ook opgevist. De taal die ze zingen is geen modern Frans, het lijkt soms wat op Québecois, waardoor een woord als "victoire" klinkt als "victuère". Tevens worden alle letters uitgesproken, ook een meervoud-s of een slot-x in bijvoorbeeld "heureux".

Sommigen zullen dit misschien museum-opera vinden, maar hen kan ik enkel aanraden om de Thalys naar Parijs te nemen of de DVD-opname uit 2008 te kopen. Alhoewel ik me moeilijk kan voorstellen dat een DVD - om van YouTube maar te zwijgen - zelfs maar in de buurt komt van de ervaring van deze live-voorstelling. Voor mij is in alle geval een heel nieuwe operawereld opengegaan.

De bezetting werd aangevoerd door de warme baritonstem van André Morsch als Cadmus. Alle zogenaamde historische correctheid ten spijt, blijf ik problemen hebben met vibratoloze sopranen zoals Claire Lefilliâtre, die de rol van Hermione zong. Bij de andere rollen moeten ook de Arbas van Arnaud Marzorati en de Charite van Isabelle Druet vermeld worden.

Publicatie: woensdag 1 december 2010 om 14:53
Rubriek: Opera