Angelika Kirchschlager in het PSK

Het programma dat Angelika Kirchschlager en Helmut Deutsch gisteren in het PSK brachten, hadden ze al een eerste keer uitgeprobeerd vorig jaar op de Schubertiade Schwarzenberg. Ondertussen heeft hun vertolking kunnen rijpen tot een meer doorleefde uitvoering.

De eerste helft bestond volledig uit Schubertliederen... te beginnen met een Fischerweise waarin ze zich vastbeet in elk woord zodat elke frase droop van de expressie. Ik vind Die Sternewel nog altijd niet de beste keuze voor haar stem. De meest intense momenten waren een schitterende Wehmut en vooral een heel mooi Abschied nach einer Wallfahrtsarie. Dat laatste werd dan op het einde door een onwaarschijnlijk groot deel van het publiek massaal weggehoest. Ze werd dan meteen in de rug aangevallen door Helmut Deutsch met een donderende introductie van Rastlose Liebe.

Na de vijf Korngold-Lieder Opus 38, die me nog altijd niet veel zeggen, eindigde ze met vier liederen van Kurt Weill (in Schwarzenberg had ze er nog zes gezongen) in drie verschillende talen. In tegenstelling met de Schubertiade had ze nu geen partituur meer nodig. Ze had nog wel een spiekbriefje in de piano gelegd waarop ze een paar keer een steelse blik wierp. Voor haar laatste lied, Der Abschiedsbrief, schakelde ze af en toe over op een Lenya-achtige cabaretstijl.

Uiteindelijk zong ze nog drie bisnummers, te beginnen met een swingend One life to live, een van die eerder gesneuvelde Weill-liederen... inclusief een dansje (haar recente Carmen zal nog in haar bloed zitten, zeker). Ze eindigde met haar klassieke bisnummers: het oud-Weense Lied Das war in Petersdorf en Schuberts Seligkeit.

Publicatie: zondag 29 maart 2009 om 19:26
Rubriek: Liedrecital