Diana Damrau in Schwarzenberg

Diana Damrau is vooral gekend omwille van haar coloratuurrollen zoals Königin der Nacht, Adèle of Lucia. A priori is dat geen ideaal stemtype om liederen te zingen, maar het hoeft geen probleem te zijn. Ik was dan ook benieuwd naar haar liedrecital met Helmut Deutsch.

Ze begonnen met liederen van Clara Schumann, die vooral opvielen door een hoog soubrettegehalte en een kleinschalige, ijle klank. Het lag misschien ook aan de liederen, die ik niet bijster interessant vond (afgezien van Ihr Bildnis), dat ik dit deeltje niet echt overtuigend vond. Dit veranderde spectaculair toen ze overschakelden op Robert Schumann. Zoals kon verwacht worden, zong ze een selectie uit haar recente Myrten-CD. Met een sterk gefundeerde pianocultuur zweefde ze door pareltjes als Der Nußbaum, Die Lotusblume en Widmung. Daarbij zingt ze lange, ademloze frases, die ook het publiek ademloos doen luisteren. Er waren zelfs momenten dat het vergat te hoesten...

Dit waren trouwens de enige liederen die ze zonder partituur zong. Voor de rest van het recital wierp ze af en toe een blik op de pupiter die naast haar stond. Dit was echter geen belemmering om contact te maken met het publiek. Diana Damrau is een zeer extraverte en open zangeres, die haar vertolkingen ondersteund met constant wijzigende gelaatsuitdrukkingen, en arm- en handbewegingen. Meestal blijft ze daarbij binnen de grenzen van het aanvaardbare. Enkel in een paar Brahmsliederen gaat ze volledig uit de bocht, ook vocaal. Het volkslied Wie komm ich denn zur Tür herein? was pure slapstick en ze maakte een karikatuur van Vergebliches Ständchen. Daar tegenover stond dan echter een van de mooiste - en treurigste - vertolkingen van Da unten im Tale die ik ooit gehoord heb.

Tussendoor had ze nog drie liederen van Chopin gezongen, vermoedelijk in het Pools, en drie Franse liederen van Liszt, waaronder het hemelse Oh, quand je dors. Ik ben er wel nog niet uit in welke taal ze die gezongen heeft... het leek in allegeval niet op Frans. Liederen van Felix en Fanny Mendelssohn maakten het programma compleet.

Het publiek was wild enthousiast - zelfs buiten proporties - en kreeg niet minder dan vier bisnummers voorgeschoteld, tot ze met Brahms' Wiegenlied duidelijk maakte dat het tijd was om te gaan slapen...

Publicatie: dinsdag 5 september 2006 om 12:45
Rubriek: Liedrecital