Andrè Schuen in Schwarzenberg (1/2)

Andrè Schuen en Daniel Heide geven op deze Schubertiade twee liedrecitals. Gisteren brachten ze een volledig Schubertprogramma met de Heine-Lieder als centraal blok.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Twee jaar geleden heeft hij hier de volledige Schwanengesang gezongen. Deze keer hadden ze ervoor gekozen om de liederen uit te voeren in de dramatisch logische volgorde zoals Heine ze gepubliceerd heeft in "Die Heimkehr". Ze beginnen dus met een lieflijke vertolking van Das Fischermädchen. De scheiding wordt ingezet met Am Meer, grotendeels pianissimo gezongen doordrenkt met de vergiftigde tranen om pas de laatste strofe met een grote crescendo-boog uit te voeren. Na Die Stadt dwaalt hij door die stad waar hij dan zichzelf tegenkomt in Der Doppelgänger, een logische tegenhanger van Ihr Bild... het portret van de verloren geliefde waarnaar hij blijft staren. De waanzin culmineert in Der Atlas.

Voorafgaand had hij een collectie waterliederen van Mayrhofer uitgekozen om bij Das Fischermädchen uit te kunnen komen. In Fahrt zum Hades kunnen we zijn mooie basregister bewonderen, net zoals bij het lage Untergang-einde van Auf der Donau. Daniel Heide roeit met stevige slagen doorheen het Lied eines Schiffers an die Dioskuren, de storm neemt toe in Der Schiffer. De sotto voce Abendstern werd wel ontsierd door een rinkelende smartphone, drie keer zelfs... na de pauze zou die nog eens afgaan.

In het deel na de pauze werd een Sehnsucht-programma geconstrueerd, te beginnen met de "Sehnsuchtgrusse" van Sei mir gegrüsst tot aan Die Taubenpost. De vijf strofen van Sei mir gegrüsst kunnen gemakkelijk tot enige monotonie leiden, maar Schuen lost dit mooi op door wat meer beet en textuur te geven aan de middelste strofe, ingegeven door de "Neid der Schicksalmächte". In het andere Rückert-lied Dass sie hier gewesen laat hij de "Düfte" uit de eerste en de "Tränen" uit de tweede samenvloeien in de laatste strofe. Na Auf der Bruck - geen galopperend gehamer bij Heide - zitten de emoties van Schulze ongetwijfeld nog diep, waardoor ook Der Musensohn een stevige, haast verontwaardigde uitdrukking kreeg.

Bij de bisnummers kregen we met een ontroerende Im Frühling het bekendste Schulze-lied. Het recital werd afgesloten met iets totaal onverstaanbaars, mogelijk een Ladinisch Volkslied, in Schuens Zuid-Tirools dialect.

Publicatie: vrijdag 1 september 2023 om 09:32
Rubriek: Liedrecital