Schumann-Liederspiele in Schwarzenberg

Gisteren stonden vier jonge zangers, samen met de doorwinterde liedpianist Malcolm Martineau, op het podium van de Angelika-Kauffmann-Saal. Op het programma de drie "Liederspiele" van Robert Schumann.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Na zijn liedcycli van 1840, zou je de "Liederspiele" - ze werden allemaal in 1849 gecomponeerd - als een volgende stap in de ontwikkeling van Schumanns vocale oeuvre kunnen zien. Het zijn telkens samenhangende sololiederen, duetten en kwartetten... waarvan Schumann geloofde dat ze zijn meest succesvolle creaties zouden worden. Die inschatting bleek lichtjes fout te zijn, het was trouwens ook nog maar de derde keer dat ik ze allemaal live hoorde.

Het Spanisches Liederspiel en de Spanische Liebeslieder zijn gebaseerd op gedichten die door Emanuel Geibel vertaald werden uit het Spaans. Gedichten van Geibel stonden vooraan in het recital als een proloog, het was tevens de gelegenheid om de vier zangers solistisch voor te stellen. Stuart Jackson begon met Sehnsucht. Hij maakte een minder goede indruk in vergelijking met zijn lunchrecital in Oxford vorig jaar, met een slepende tweede strofe, haperend legato, ongesteund mezza voce en lelijke opera-uithalen. Met zijn prachtige fagotklank zong Manuel Walser Der Knabe mit dem Wunderhorn terwijl hij geniet van de tekst. Sophie Rennert klonk nog wat bleek als Der Page. Het was de eerste keer dat ik Nikola Hillebrand hoorde. Ze laat meteen een mooie gecultiveerde sopraan horen in Der Hidalgo.

In het Spanisches Liederspiel schitterde Hillebrand verder in het duet Erste Begegnung met Rennert en een zwijmelende "Und am Rosenbusch einen Jüngling sah ich" ala Fiordiligi en Dorabella, het duet In der Nacht met Jackson waarbij ze een traan in haar stem legde, en het ontroerende Melancholie. Walser kon zich uitleven in de koldercoloraturen van Der Kontrabandiste, Jackson schreeuwt het einde van Geständnis vol overgave uit "... also lieb' ich Euch". Rennert heeft relatief weinig te zingen in dit Liederspiel, maar krijgt in het slotkwartet wel telkens het hemelse refreintje te zingen "wer mich liebt, den lieb ich wieder, und ich weiss, ich bin geliebt".

Jackson is weer de zwakke schakel in het Minnespiel: de aanstekelijke schwung van Meine Töne still und heiter komt er niet goed uit, Mein schöner Stern klinkt genepen. Rennert en Walser harmoniëren mooi in Ich bin dein Baum. Voor de Spanische Liebeslieder krijgt Martineau het gezelschap van Joseph Middleton aan de piano voor een vierhandige begeleiding. Hillebrand bevestigt haar expressieve zeggingskracht in Tief im Herzen trag' ich Pein. Rennert zingt Hoch, hoch sind die Berge met haar warme mezzo, Walser laat zijn unieke bariton mooi stromen in Flutenreicher Ebro. Jackson herpakt zich enigszins met een stralende O wie lieblich ist das Mädchen en Weh, wie zornig ist das Mädchen, daarenboven extra uitgeacteerd.

Het recital werd afgesloten met als bisnummer het laatste kwartet uit Brahms' "Neue Liebeslieder"... Zum Schluss.

Publicatie: donderdag 31 augustus 2023 om 12:23
Rubriek: Liedrecital