Katharina Konradi in Hohenems

Op de laatste Schubertiade-avond konden we genieten van een prachtig Schubertrecital van Katharina Konradi en Ammiel Bushakevitz.

(foto © Schubertiade Hohenems)

Vorig jaar hoorde ik haar voor het eerst live in haar Schwarzenbergdebuut. Ik was daar toen zwaar van onder de indruk en die indruk heeft zich enkel maar versterkt met haar programma rond nacht en dood, opgebouwd vanuit twee obligate opusnummers. Ze begonnen met het Goethe-lied An den Mond in de iets minder bekende tweede versie (D296). Haar stem glanst en gaat dwars door mijn hart, ze kan daarenboven een traan in haar stem leggen indien nodig.

Het Opus 36 met twee Mayrhofer-liederen volgde. Ze toont zich een uitdagende Aktaion in Der zürnenden Diana - "Ich werd es nicht bereuen" - die smachtend eindigt in zijn "süsse letzte Stunde". Het stoorde me zelfs niet dat het lied niet door een man gezongen werd. Daarna volgde een aangrijpende vertolking van Nachtstück, met enerzijds de verlossende dood voor de oude harpspeler, en anderzijds een troostende toon van de "grünen Bäume". Even aangrijpend was het Schulze-lied An mein Herz. De wisselende gevoelens - "und träumen von schöneren Tagen... die lang vorüber sind" - werden tot in de puntjes met de nodige expressiviteit vertolkt. Konradi gaf tevens een spannende uitvoering van Der Geistertanz en het Gesang der Norna.

Opmerkelijk aan dit recital was, dat Bushakevitz voor een paar liederen de piano inruilde voor een gitaar. Veel liederen werden in Schuberts tijd ook met gitaarbegeleiding gepubliceerd voor huiselijk gebruik. Dus is het niet zo gek om die ook eens in een recital te horen... Die Nacht, op een gedicht van Karoline Pichler, zou zelfs enkel overgeleverd zijn in zo'n gitaarbewerking (dixit Graham Johnson). We hoorden niet de meest uitdagende liederen op het vlak van de begeleiding, wat maakte dat er een zekere monotonie ontstond. Voor het laatste lied van het programma verscheen ook nog Jörg Widmann op het podium met zijn klarinet en uiteraard Der Hirt auf dem Felsen. Konradi gaf een doorleefde uitvoering, vol verlangen en Sehnsucht in het eerste deel, weer een traan in het middendeel, en sprankelende virtuositeit voor het slot met perfecte staccato loopjes.

Konradi is een zangeres waar je nooit genoeg van krijgt... en gelukkig ging de avond nog even door met een prachtig gefraseerde Fischerweise en een magische Nacht und Träume.

Publicatie: zondag 9 oktober 2022 om 20:15
Rubriek: Liedrecital