Carolyn Sampson en Roderick Williams in Leeds*

"He Sings, She Sings, They Sing, You Choose" was de enigszins raadselachtige titel van het slotrecital van het Leeds Lieder Festival. Carolyn Sampson, Roderick Williams en Joseph Middleton exploreerden in het eerste deel van de avond het genderthema in Lieder.

Ze begonnen met de clichés en met Purcell: Man is for the woman made, What can we poor females do en Take not a woman's anger ill. In wat volgde, probeerden ze het publiek aan het denken krijgen over welk lied door welke stem gezongen zou moeten worden. Sampson zong Mein! en Pause, Williams Seit ich ihn gesehen en Er, der Herrlichste von allen. Williams was interpretatief overtuigender in zijn Frauenliebe, dan Sampson in haar Müllerin... misschien omdat hij effectief de volledige cyclus al gezongen heeft, vorig jaar nog in de Wigmore Hall.

Drie Brahms-liederen werden uitgevoerd als duet. Vor der Tür is een echt duet, in Von ewiger Liebe was Williams de verteller en nam Sampson de "gesproken" tekst voor haar rekening. In Vergebliches Ständchen verwisselden ze de man-vrouw-rollen, wat eigenlijk geen probleem is voor de tekst - je kan je perfect voorstellen dat het meisje probeert binnen te geraken bij de jongen - als je even abstractie maakt van het laatste vers.

Heimliche Aufforderung was een ander experiment. Strauss schreef het lied als huwelijkscadeau voor zijn vrouw Pauline en dus wordt het vaak door vrouwen gezongen. Sampson zong het met stralende hoge forte noten, al ziet haar zwabberende kinnenbak er op dat moment beangstigend uit. Het gedicht is echter van John Henry Mackay, die homoseksueel was (in tijden toen dat nog illegaal was), waardoor de "stiekeme uitnodiging" toch een andere connotatie krijgt... wat duidelijk werd toen Williams het zong.

Leeds Lieder had ook een compositie-opdracht gegeven aan de Britse componiste Hannah Kendall. Zij componeerde het lied Rosalind op een tekst van Sabrina Mahfouz. Voor een doordeweeks recital is het wel niet erg praktisch: het vraagt een geprepareerde piano, twee muziekdoosjes, een mondharmonica en twee zangers. Hoe dan ook, je zou dit een transgender-lied kunnen noemen met als centrale strofe:

I am neither he nor she
Just a person who chooses daily what to be,
I feel no explanation is needed,
it is what it is
so no explanation is needed.
Let me be here, in this space.
Let me choose my face
my woman face my man face
my beautiful bold brave face.

Wie al eerder een recital met Roderick Williams heeft meegemaakt, weet dat hij graag praat tijdens zijn recitals. In dit recital gaat hij nog een stap verder en nodigt hij het publiek uit tot het geven van commentaar of bedenkingen. Op zich ontstond daardoor wel een interessante discussie, maar het liep enigszins uit waardoor er weinig tijd overbleef voor het "You Choose"-deel van de titel. Ze omschreven het als "The Human Jukebox", waarbij het publiek liederen mocht kiezen uit een vooraf uitgedeelde lijst en ook kon kiezen wie dat lied dan moest zingen.

Het zou, in lijn met het thema van de avond, interessante keuzes kunnen opleveren, maar uiteindelijk kwamen ze toch weer uit bij de gebruikelijke toestand: Williams die "mannenliederen" als The foggy, foggy dew (Britten) en Loveliest of trees (Butterworth) zong, of Sampson met de "vrouwenliederen" Röselein, Röselein (Schumann) en Green (Debussy). Met de hit Everything you can do, I can do better sloten ze het recital en het Leeds Lieder Festival af...

Publicatie: dinsdag 22 juni 2021 om 21:50
Rubriek: Liedrecital