Sarah Connolly en William Thomas in Oxford*

Voor het avondrecital zijn we terug in de Holywell Music Room voor een recital met Sarah Connolly en Eugene Asti.

Na haar fantastisch recital in Wigmore Hall een paar weken geleden, waren mijn verwachtingen hoog gespannen... en ze stelde niet teleur. Ze begon met Schumanns Frauenliebe und -leben. Daarbij gaf ze het gevoel dat ze alles op het moment zelf beleefde, alles klonk zo evident... dankzij een coherente vertolking waar een visie achterzit. Na een innige Seit ich ihn gesehen wordt dat vooral duidelijk in Er, der Herrlichste von allen. In tegenstelling tot andere zangers krijgen we bij Connolly geen overdreven extase. Ze heeft dit al eerder gevoeld, die pijnlijke herinnering aan haar overleden echtgenoot. Het "sollte mir das Herz auch brechen" krijgt dan ook al een voorspellende betekenis richting het laatste lied Nun hast du mir den ersten Schmerz getan met het hartverscheurende "mein verlornes Glück". Ze heeft soms wel de neiging om af en toe te vertragen zoals in Süsser Freund of door een relatief trage An meinem Herzen te brengen.

Een vergelijkbare intensiteit kregen we in Mahlers Rückert-Lieder. Aanvankelijk kan je nog wegdromen bij Ich atmet' einen linden Duft, maar de emoties lopen hoger op in Um Mitternacht in een vertolking die verwant is met "Kindertotenlieder", met onder andere een magistrale opbouw tot "Herr, über Tod und Leben du hälst die Wacht um Mitternacht". Liebst du um Schönheit zorgt voor wat verlichting in afwachting van het overweldigende Ich bin der Welt abhanden gekommen. Het is misschien wel het ultieme corona-lied... waarin iedereen opgesloten zit in zijn eigen bubbel, onthecht van de rest van de wereld.

Het Oxford Lieder Festival had ook het sympathieke idee om in de avondrecitals telkens een jonge zanger op te voeren als een soort voorprogramma voor "de grote naam". Deze avond was dat de bas William Thomas. Hij had de avond geopend met liederen van Schubert op gedichten van Shakespeare en Rückert, spijtig genoeg wel met de partituur voor zijn neus.

Het deed me plezier om nog eens een echt bastimbre in liederen te horen, zoals in een mooi gedragen Du bist die Ruh. Het is ook altijd leuk als een bas de diepte induikt bij "ins Herz hinab" van Greisengesang, alhoewel hij dit lied zonder de versieringen zong die meer ervaren Schubertzangers tegenwoordig wel interpoleren. Met het Shakespeare-Trinklied verheerlijkte hij Bacchus als een doorwinterder Osmin. Voor Connolly's Mahler-groep opende hij het deel na de (korte) pauze met nog meer Shakespeare-liederen, deze keer in het Engels: zoals het bekende Come away, death van Quilter, of It was a lover and his lass in de minder bekende versie van Geoffrey Bush.

Publicatie: zaterdag 10 oktober 2020 om 22:28
Rubriek: Liedrecital