Alessandro Fisher in Oxford*

In het najaar vindt telkens het Oxford Lieder Festival plaats... ook dit jaar. Maar gezien de corona-pandemie, hadden ze al heel vroeg beslist om het festival online te laten doorgaan. Officieel begint het festival pas morgen, maar vandaag was er al een speciaal recital voor de Pioneer-abonnees met Alessandro Fisher en Sholto Kynoch.

De meeste recitals zullen doorgaan in de gebruikelijke Holywell Music Room, waar de piano centraal in de zaal opgesteld staat. Het thema van het festival is "Connections across time" en dat opent een breed gamma aan mogelijkheden om liederen uit allerlei tijdvakken en windstreken met elkaar te verbinden tot één geheel. In dit recital stond Dichterliebe centraal, maar werd ingekaderd door Italiaanse "arie antiche" en Napolitaanse liederen van rond de vorige eeuwwisseling.

Alessandro Fisher was in 2013 de winnaar van het "Oxford Lieder Young Artist Platform" en ik heb hem toen ook in een recital gehoord. Dat was toen trouwens de eerste keer dat ik in Oxford was. Fisher liet toen al een goede indruk na als liedzanger en zijn stem is nog altijd een mooie lyrische tenor met brede expressiemogelijkheden. In het bekende Pur dicesti, o bocca bella heeft hij voldoende lichtheid en flexibiliteit om de versieringen te zingen. Hij heeft zelfs een meer dan behoorlijke triller in petto.

Zijn Dichterliebe was doortrokken van talloze wisselende emoties. Als hij in Wenn ich in deine Augen seh "doch wenn du sprichst: ich liebe dich, so muss ich weinen bitterlich" zingt, dan combineert hij de pijn met tederheid. Voor Im Rhein, im heiligen Strome geeft hij zijn stem meer gewicht. De afschuw waarmee hij terugdenkt aan de Keulse kathedraal geeft aan dat daar iets miserabels moet gebeurd zijn. Zelfs het "Bildnis, auf gold'nem Leder gemalt" kan de slechte herinneringen niet verdrijven, noch het majesteitelijk pianoslot van Kynoch. Bij een sarcastische interpretatie van Ich grolle nicht ging mijn haar zelfs rechtstaan. Maar hij kan ook ontroeren met Hör' ich das Liedchen klingen als hij een traan in zijn stem en in mijn oog legt. Na een opvallend serieuze Ein Jüngling liebt ein Mädchen combineert hij droom, verwondering en troost in Am leuchtenden Sommermorgen. Dat gaat over in Ich hab' im Traum geweinet met een berustende "ich weinte noch lange bitterlich" maar een hartverscheurende "noch immer strömt meine Tränenflut".

De thema's van Dichterliebe werden voortgezet in vier Napolitaanse liederen. De meeste waren voor mij onbekend, met uitzondering van Core 'ngrato. Ook in deze liederen is elegantie in stemvoering en tekstbeleving het sleutelwoord. Een opvallende afsluiter was O surdato 'nnammurato, naar verluidt het clublied van Napoli. Ik vermoed dat de fans van Dries Mertens het iets minder zoetgevooisd door het stadion brullen dan Alessandro Fisher...

Publicatie: vrijdag 9 oktober 2020 om 21:06
Rubriek: Liedrecital