IHWA-liedrecital in Stuttgart en Dresden*

De Internationale Hugo-Wolf-Akademie presenteerde gisteren haar tweede online liedrecital, weliswaar niet echt live maar drie vooraf opgenomen mini-recitals met een mezzo, een bariton en een sopraan. Alles werd ingeleid en aan elkaar gepraat door de IHWA-intendante Cornelia Weidner.

Sarah Wegener

De mezzo Diana Haller opende de avond vanuit het Landesmuseum Württemberg in Stuttgart. Dat museum beschikt tevens over een collectie historische piano's, waar Vlad Iftinca er drie van bespeelde voor liederen van Schubert, Wolf en Brahms. Ze begon met het weinig uitgevoerde Lied des Orpheus, als er in die Hölle ging in een dramatische uitvoering waardoor Orpheus wel het kleine broertje van Prometheus lijkt. Haar Gretchen am Spinnrade is ook meer een Fricka op oorlogspad dan een bedeesde bakvis. Wolf ligt haar beter met een opgewekte Fussreise die overgaat in twee vurige vertolkingen van Liebe mir im Busen zündet en Sagt, seid Ihr es, feiner Herr. Brahms' Von ewiger Liebe is een mezzo-klassieker, maar ik vond Hallers vertolking niet helemaal overtuigend met soms slepende tempi en een richtingsloze interpretatie.

Voor het tweede deel gingen we virtueel naar Dresden waar we opgewacht werden door de bariton Christoph Pohl en pianist Marcelo Amaral. Hij begon met drie wisselvallige Schumann-Heine-Lieder van een saaie Abends am Strand over een intense Belsazar tot Mein Wagen rollet langsam waar hij niet verder geraakt dan het zingen van de noten. Maar ik was vooral onder de indruk van het kleurrijke pianospel van Amaral. Pohls kruidige bariton past wel perfect in de Song of Black Max, het eerste van drie "Cabaret Songs" van William Bolcom. Ook George - "call me Georgia, hon" - werd een meeslepende vertelling en Waitin een soort 'negro spiritual'.

Terug naar Stuttgart voor de sopraan Sarah Wegener en Götz Payer. Ik herinner mij Wegener vooral van haar fantastisch recital bij AMUZ een paar jaren geleden. Net zoals toen, blijft ze ook nu ver weg van de platgetreden paden. In vergelijking met de twee vorige zangers horen we hier een echte liedzangeres die weet hoe ze de tekst tot leven moet brengen. Het eerste lied - The Seal Man van de mij onbekende Rebecca Clarke - is een lange ballade en haar vertolking is van het soort dat je meteen op het puntje van je stoel doet zitten, gewoon grandioos. Met My Life's Delight en To Daisies ontroert ze me tot tranen toe... "like a little world of bliss" zoals ze het in het eerste Quilter-lied zingt. Terug naar Duits repertoire en een andere stijl. Eerst Zemlinksy's In der Sonnengasse, gevolgd door Ich bin von Kopf bis Fuss... gebracht als een echt lied en niet in de iconische cabaretstijl van Marlene Dietrich. Wegener mocht ook het bisnummer zingen: Strauss' Morgen, adembenemend mooi.

Het volledige recital is te herbeluisten op het IHWA-kanaal.

Publicatie: maandag 22 juni 2020 om 12:55
Rubriek: Liedrecital