Benjamin Appl in Schwarzenberg

Gisteren zou de bariton Markus Werba een liedrecital zingen, maar een acute oorontsteking weerhield hem ervan om naar Schwarzenberg te reizen. Gelukkig was Benjamin Appl, die de dag ervoor nog meegewerkt had aan het trio-recital, bereid om in te springen. Na zijn opmerkelijk recital vorige maand bij de Schubertiade Hohenems, maakte hij hierdoor onverwacht ook zijn solo-debuut in Schwarzenberg.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Appl nam niet alleen Werba's pianist Malcolm Martineau over, maar had ook zelfs de tijd gevonden om op een paar dagen tijd een groot deel van het voorziene programma in te studeren. En ook daar zaten weer wat rariteiten tussen.

Liederen als Gebet während der Schlacht, het drinklied Der Wallensteiner Lanzknecht beim Trunk of een opera-achtig bravourestuk als Der Kampf heeft waarschijnlijk niemand in zijn repertoire. Het was dan ook niet te verwonderen dat hij hiervoor de partituur bovenhaalde. Maar in tegenstelling tot Diana Damrau een paar uur eerder vergat hij het contact met het publiek niet en was die partituur slechts een geheugensteuntje.

Dat de tijd kort was om alles in te studeren bleek uit een lied als Sehnsucht op een tekst van Schiller. Schubert componeerde daarvan twee versies. De tweede versie is vrij bekend, maar Appl bracht de eerste versie en je voelde dat dit lied nog niet helemaal ingewerkt was in zijn stem... maar dan is er gelukkig een vakman als Martineau om hem door de lastige stukken te trekken. Het ligt er misschien ook aan dat zijn stem nog niet helemaal technisch perfect is: zijn lage noten zouden wat meer gewicht mogen hebben en soms plaatst hij een noot wat vreemd alsof hij ze naarbuiten forceert, wat dan gepaard ging met een onzekere intonatie.

De rest van de avond verliep wel vrij vlekkeloos. Het meest indrukwekkend was hij met Viola. De jonge Schubert bezondigde zich wel eens aan het componeren van ellenlange ballades, maar als een "oude" Schubert een lange bloemenballade schrijft, dan krijg je een meesterwerk. Zeker als je een liedzanger als Appl hebt, die zo'n werk van 10 à 15 minuten goed weet in te delen en ook op expressief vlak kan overbrengen.

Na de pauze was hij op bekend terrein met eerst een wervelende uitvoering van Auf der Bruck of een melancholisch Abendlied für die Entfernte. Met Alinde en An die Laute kon hij weer verleiden. Maar de ontroering kwam met de twee laatste liederen als hij de verlatenheid van Abendstern uitdrukte of een doorleefde vertolking gaf van Nachtstück met mooie piano's.

Het contrast met het middagconcert van Damrau kon niet groter zijn. Het publiek was laaiend enthousiast en kreeg nog An den Mond en Seligkeit als afscheid.

Publicatie: maandag 22 juni 2015 om 15:07
Rubriek: Liedrecital