Carolina Ullrich in Hohenems

Naast Schwarzenberg, organiseert de Schubertiade ook concerten in Hohenems in het voor- en najaar. Meestal zijn deze concerten meer gericht op kamermuziek met slechts enkele liedrecitals. Dit jaar is dat anders, waardoor ik voor de eerste keer een Hohenems-sessie meemaak. De optredens gaan door in de Markus-Sittikus-Saal, wat vroeger een turnzaal was maar ongeveer tien jaar geleden verbouwd werd tot een concertzaal. Voor wie het interesseert: Markus Sittikus was rond 1600 de Graaf van Hohenems en tevens aartsbisschop van Salzburg.

foto © Schubertiade

De Schubertiade werd trouwens in Hohenems gesticht door Hermann Prey in 1976... wat maakt dat het dit jaar de 40ste Schubertiade en volgend jaar haar 40ste verjaardag is. Voor die gelegenheid willen ze alle Schubertliederen opvoeren, gespreid over deze twee seizoenen.

Alle liederen betekent ook alle "Fassungen" van een lied en tevens fragmenten van liederen die Schubert niet afgewerkt heeft. Een jonge sopraan als Carolina Ullrich is waarschijnlijk gemakkelijker te bewegen tot het instuderen van totaal onbekende liederen dan reeds gevestigde zangers. Dat deed ze trouwens met dezelfde inzet als de "grote" liederen. Ze had weliswaar een partituur in de buurt, maar gebruikte die nauwelijks.

Bij die onbekende, vroege liederen zitten ook redelijk wat strofische liederen. En je kan daarbij de vraag stellen of het zin heeft om van liederen als Sehnsucht der Liebe, Daphne am Bach of de tweede versie van Der Jüngling am Bache (D.192) effectief alle strofen te zingen...

Hoedanook, Carolina Ullrich is een intelligente liedzangeres die homogene groepjes maakt van drie à vier liederen, en er toch ook telkens een bekend lied in verwerkt. Een van de meest geslaagde groepjes kwam zo vlak voor de pauze. Klaglied is één van Schuberts allereerste liederen (D.23) en begint met de woorden "Meine Ruhe ist dahin". Het ligt dan ook voor de hand om dat lied te laten volgen door Schuberts eerste absolute meesterwerk Gretchen am Spinnrade. De hartenkreet van Gretchen krijgt dan een vervolg in Die Liebe hat gelogen.

Ik heb Ullrich voor de eerste keer gehoord op de Schubertiade twee jaar geleden, ze werd toen ook begeleid door Marcelo Amaral. Op interpretatief vlak weet ze goed wat ze moet doen en kan ze ook de nodige expressie overbrengen. Maar ik vind haar stem niet de meest aangename om een heel recital naar te luisteren. Ze heeft in haar stem het breekbare van onafgewerkt kristal dat me regelmatig irriteert.

Het grotere gebaar blijkt haar beter te liggen dan de intimiteit van de meeste liederen. Daarom misschien dat het groepje na de pauze, met twee Ossianliederen - Das Mädchen von Inistore en het fragment van Lorma - gevolgd door de middeleeuwse horrorballade Romanze ("Ein Fräulein klagt", D.114), het meest overtuigend waren.

Publicatie: zondag 3 mei 2015 om 07:24
Rubriek: Liedrecital