Christianne Stotijn in de Munt

Christianne Stotijn vormt samen met haar broer Rick Stotijn - zoals ze zelf zegt - een "muzikale tweeling". Het probleem is dat zij een mezzo is en hij contrabas speelt. Het repertoire voor die combinatie is zo goed als onbestaande. Desalniettemin gaven ze gisteren een recital in de Munt, tevens begeleid door pianist Joseph Breinl.

Het repertoireprobleem lossen ze op door onder andere bestaande liederen te laten bewerken. Een voor de hand liggende keuze is Brahms' Gestillte Sehnsucht, waarbij de altvioolpartij herschreven werd naar contrabas. Maar ze hebben ook aan componisten als Ned Rorem en Michel van der Aa liederen voor hen te componeren.

Die nieuwe liederen vielen in het tweede deel van het recital en tegen die tijd had ik - net zoals twee jaar geleden - de Munt al verlaten. Twee jaar geleden, hoopte ik nog dat de toestand van haar stem maar van tijdelijke aard was, maar dat blijkt niet zo te zijn... alhoewel haar prestatie gisteren marginaal beter was dan toen.

Ze lijkt nog altijd tegen een ondoordringbare barrière te zingen. Haar lage noten moet ze forceren en legato is niet wat het moet zijn. Daarbovenop doet ze nu ook aan overdreven gezichtsgymnastiek. Af en toe flakkert haar oude rokerig timbre nog eens op, maar als ze in Glinka's reislied Poputnaya pesnya een brede Russische climax probeert, dan keert haar stem naar binnen en projecteert ze niet meer.

Dit is allemaal onnoemelijk spijtig en ik hoop dat ze haar stem op een of andere manier terugvindt.

Publicatie: dinsdag 28 januari 2014 om 17:48
Rubriek: Liedrecital