Italienisches Liederbuch in Schwarzenberg

De jonge tenor Mauro Peter was vorig jaar dé sensatie van de Schubertiade toen hij Anja Harteros verving met een fenomenale uitvoering van Die schöne Müllerin. Dit jaar was zijn optreden wél gepland en vormde hij met Angelika Kirchschlager een duo voor Wolfs Italienisches Liederbuch. Ze werden aan de piano begeleid door Helmut Deutsch.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Het is verleidelijk om een eigen volgorde te bedenken voor de 46 liederen van het Italienisches Liederbuch. Ook in dit geval konden ze niet aan die verleiding weerstaan. Ze begonnen weliswaar met Auch kleine Dinge en ze eindigden met Ich hab' in Penna einen Liebsten wohnen, maar daartussen hebben ze alles door elkaar gegooid zonder zelfs rekening te houden met het feit dat het Liederbuch eigenlijk uit twee delen bestaat die met een tussentijd van vijf jaar gecomponeerd werden. Persoonlijk ben ik geen voorstander van dergelijke "dramaturgische" ingrepen (al is het maar omdat mijn verwachtingspatroon telkens doorbroken wordt), maar het biedt de mogelijkheid aan de uitvoerders om eigen verhaaltjes te vertellen.

Het eerste verhaaltje kwam maar moeizaam op gang. Er was ook nauwelijks interactie tussen de twee zangers. Maar dat veranderde snel met het tweede groepje dat een eerste man-vrouw-strijd omvatte met Nicht länger kann ich singen, Schweig einmal still, O wüßtest du, Wer rief dich denn, ... Angelika Kirchschlager weet perfect de verontwaardigde vrouw te spelen. Vocaal is ze echter niet meer wat ze geweest is. Voor een lied met Wagneriaanse dimensies als Verschling der Abgrund beschikt ze niet meer over de nodige mogelijkheden en in de hoogte moet ze expressieve truken toepassen. Mauro Peter zingt ondertussen de sterren van de hemel met bijvoorbeeld een prachtig legato gezongen Wenn du mich mit den Augen streifst... onweerstaanbaar mooi.

Het derde deel - en het eerste groepje na de pauze - lijkt geconstrueerd te zijn als een tegenhanger van de "Geistliche Lieder" uit het Spanisches Liederbuch. Het bevat de meer beschouwende liederen als Was für ein Lied soll dir gesungen werden, Und willst du deinen Liebsten sterben sehen of Sterb' ich, so hüllt in Blumen meine Glieder. In deze twee laatste liederen, liet ik me overrompelen door het mezza voce van Mauro Peter en de homogeniteit over het volledige bereik van zijn stem.

Voor het vierde groepje spelen ze op het contrast. Kirchschlager gaat de koldertour op met liederen als Mein Liebster ist so klein of Wie lange schon (met Helmut Deutsch in een hilarische glansrol tijdens het naspel). Peter zingt onverstoord grootse liederen als Benedeit die sel'ge Mutter, die hij met vocale maturiteit weet over te brengen. Ze sloten weer af met een tweestrijd: Nein, junger Herr, Hoffärtig seid Ihr, Du sagst mir, daß ich keine Fürstin sei, ...

Het Italienisches Liederbuch is een van die geniale Wolf-liederboeken die om evidente redenen veel te weinig worden opgevoerd en ik ben dan ook blij met elke gelegenheid om dit te kunnen horen. Maar toch vraag ik me af of Kirchschlager een ideale combinatie vormt met een jonge tenor als Mauro Peter. Ik probeer me voor te stellen hoe het concert geklonken zou hebben als hij tegenover een jonge sopraan zou gestaan hebben, iemand als Christiane Karg of Sylvia Schwartz.

Publicatie: woensdag 4 september 2013 om 14:33
Rubriek: Liedrecital