Hélène aux Enfers in de Munt

Niets dan lachende gezichten gisteren, na de voorstelling van Hélène aux Enfers in de Munt. Dat mogen ze meer doen !

Hélène aux Enfers is een compilatie van drie Offenbach-operettes, maar met een groot overwicht van La Belle Hélène, met de toevoeging van een paar nummers uit Orphée aux Enfers en één aria uit La Grande-Duchesse de Gérolstein. Charlie Degotte was verantwoordelijk voor de aanpassingen. Hij deed ook de enscenering en verscheen een paar keer als Jupiter, verkleed als karabinier, met een onweerplaat rammelen.

Het was echter vooral een concertante uitvoering. Het orkest en het koor, geleid door Patrick Davin, waren in het Iphigénie-decor opgesteld, met de zangers op een rij ervoor en met hun rug naar het orkest. Boven de zangers was een projectiescherm aangebracht. De onuitgesproken dialogen en de boventiteling werden daarop geprojecteerd onder de vorm van tekstballonnetjes.

De Hélène-vreemde aria's kwamen vooral tijdens een zangwedstrijd tussen Achille, Ménélas en Pâris. Marcel Vanaud koos de "Piff Paff Pouff"-aria uit La Grande-Duchesse. Yves Saelens zong een lichtjes aangepaste versie van de openingsaria van Aristée uit Orphée; met de vervanging van een deel van de tekst door die van "J'aime la vie" gaf hij een schitterende Sandra Kim-persiflage. Maar met zo'n tekst win je geen zangwedstrijd (dixit de andere goden) en tot grote vreugde van Hélène - de onevenaarbare Felicity Lott - viel die eer te beurt aan William Burden met de aria van Mercure, ook uit Orphée.

William Burden is een voortreffelijke Pâris. Met "Au Mont Ida" gaf hij blijk van stijlgevoel, een homogene stem die goed projecteert en een mooie Franse uitspraak. De acteur Patrick Waleffe zong op een aangepaste tekst het lied van de Roi du Béothie in onvervalste Styx-stijl. Met een krakende en raspende stem blijft er van zijn slaapliedje voor Hélène niet veel over. Anne-Catherine Gillet was een indrukwekkende Oreste. De harde kantjes van haar stem zijn verdwenen en ze was dan ook de zanger waar ik gisteren het meest van genoten heb... bijna...

Want natuurlijk kan niemand tippen aan de elegantie van Dame Felicity, al heeft haar stem ondertussen wat moeten inboeten aan kracht. Maar haar legendarische vertolking van Hélène in de Parijse Pelly-productie zitten nog altijd in elke vezel van haar lijf. Ze kijkt nauwelijks naar de partituur en speelt Hélène met al de charme en knipoogjes waarover ze beschikt.

Orphée aux Enfers was indertijd een gigantisch succes en deze voorstelling toont nog eens aan dat er zeker ruimte is in de Muntprogrammatie voor meer Offenbach...

Publicatie: zondag 20 december 2009 om 10:18
Rubriek: Operette