Madame Butterfly in München

Gisterenavond had ik een vrije avond - wat de Opernfestspiele betreft - en dus trok ik eens naar het Staatstheater am Gärtnerplatz. Dit is het "tweede" operahuis van München en vergelijkbaar met de Komische Oper in Berlijn of de Volksoper in Wenen, met een eigen troupe en opera's die meestal in het Duits (en zelfs in het Beiers) uitgevoerd worden. Gisteren zag ik er Madame Butterfly... auf Deutsch.

Ik heb daar eerder al een Duitse versie van La bohème gehoord, die redelijk meeviel. En ook Madame Butterfly werkt even ontroerend in het Duits als in het Italiaans. Vooral Sandra Moon was een mooie en aandoenlijke Cio-cio-san. Harrie van der Plas is vooral luid en een weinig subtiele Pinkerton. De dirigent David Stahl heeft ook een voorkeur voor de forte-knop en probeert vooral in het eerste bedrijf de zangers te overstemmen.

Het belangrijkste aandachtspunt was echter de productie van Doris Dörrie. Zij is vooral berucht omwille van haar SF-versie van Rigoletto bij de Bayerische Staatsoper. Ze verplaatste Madame Butterfly naar het hedendaagse Japan. Cio-cio-san woont in een klein traditioneel huisje met papieren schuifdeuren tussen appartementsblokken, die door middel van videobeelden op de wanden geprojecteerd worden. Alle clichés passeren de revue van een koor van manga-karakters tot een prins Yamadori die tot de Japanse maffia behoort, inclusief lijfwachten. Ze pleegt uiteindelijk wel "gewoon" zelfmoord met het zwaard van haar vader door zich de keel over te snijden.

Dörrie maakt op een mooie wijze gebruik van het vlinder-motief... eigenlijk het enige idee wat ik de moeite vond aan deze productie. Haar "bruidskleed" is een lange witte sluier die volledig rond haar lichaam gewonden wordt. Voor haar huwelijk wordt ze door Pinkerton uitgepakt. Het eerste bedrijf eindigt met Cio-cio-san en Pinkerton achter een grote Japanse waaier. Deze twee elementen komen mooi samen in het derde bedrijf. Als de aankomst van Pinkerton aangekondigd wordt, trekt ze weer haar "jurk" aan met de hulp van Suzuki, maar ze schudt zelf die cocon af en - met die waaier op haar rug - ontpopt zich zo letterlijk tot een vlinder. In wat de Schmetterling-Tanz genoemd werd, fladdert ze weg naar haar vrijheid...

Publicatie: maandag 27 juli 2009 om 17:37
Rubriek: Opera