Werner Güra in Amsterdam

Eergisteren gaven tenor Werner Güra en pianist Christoph Berner een liedrecital in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Ik was nog nooit in die Kleine Zaal geweest en het blijkt een ideale locatie te zijn qua grootte voor dit soort recitals. Maar dat neemt niet weg dat het Amsterdams publiek minstens evenveel hoest, kucht en rochelt tussen de liederen als het gemiddelde PSK-publiek.

Güra en Berner brachten een verrassend programma met enkel Mozart. Dat is verrassend omdat Mozart niet echt bekend staat als een groot liedcomponist (op een paar geniale meesterwerkjes na). Om daar een hele avond mee te boeien, is een hele uitdaging.

De eerste oplossing om voor afwisseling te zorgen, bestond erin om de liederen een paar keer te onderbreken voor pianowerken. Zo kon Christoph Berner een paar keer solo schitteren. Dat schitteren gebeurde vooral in de Variaties op 'Mio caro Adone'. Anderzijds was zijn uitvoering van de Gigue in G, KV 574, vooral op virtuositeit gericht en minder op verfijning.

De andere oplossing is Werner Güra. In dit repertoire blijkt overduidelijk dat hij in de eerste plaats een Mozart-tenor is. Zijn elegantie en stijlgevoel zijn altijd aanwezig. Dat combineert hij met een uitgebreid palet aan expressiemogelijkheden. Een van de mooiste (en ontroerendste) momenten was Das Lied der Trennung, waarbij het slot van elke strofe - "Vergisst Luisa mich" - telkens iets pijnlijker werd. Mozart heeft een groot deel van zijn liederen in de strofische vorm getoonzet en om die liederen boeiend te houden, is een eerste-klas-zanger nodig. Met een lied als Die betrogene Welt bewijst Werner Güra dat hij dat kan.

Liederen die ik als Mozarts meesterwerkjes beschouw, zijn Das Veilchen en vooral Abendempfindung. Het zijn twee liederen die in stilte eindigen. Werner Güra schrikt er niet voor terug om het deel voor de pauze en het deel na de pauze respectievelijk met deze liederen te beëindigen. Het zou gemakkelijk verdiend applaus zijn om met een van de uitbundigere liederen te eindigen. Maar zijn meesterschap is voldoende om een leuk recital op deze manier af te ronden.

Publicatie: donderdag 4 december 2008 om 11:46
Rubriek: Liedrecital