Sophie Koch in de Munt

De "muzikale ontmoetingen" in de Munt op vrijdagmiddag hebben soms interessante concerten, net zoals de lunchconcerten van de Vlaamse Opera trouwens. Het enige probleem is dat die vooral gericht zijn op de niet-werkende medemens. Maar dankzij de brugdag na het Feest van de Dynastie, kon ik vandaag toch het liedrecital van Sophie Koch, die momenteel Charlotte aan het repeteren is, en Inge Spinette horen in de foyer van de Munt.

Ze begon in haar eigen taal met La courte paille. Het eerste wat bij Sophie Koch opvalt, is haar fantastisch timbre van donkere houtkleuren als van een fagot. Zo was het derde lied van Poulencs liedcyclus, La Reine de coeur, mooi teruggehouden gezongen... alleen spijtig dat het einde verknoeid werd door een rinkelende GSM. Op dezelfde manier kwam de cyclus aan zijn einde toen dezelfde (!) GSM een tweede keer afging. Toen hij een halve minuut later voor de derde keer piepte, zette Peter De Caluwe de eigenares van dat ding uit de zaal. Maar de Munt-foyer zelf produceert anders ook de nodige storende geluiden via de regelmatig aan- en afslaande ijskasten van de bar. Die zouden ze tijdens zo'n recital toch wel kunnen uitzetten; op een anderhalf uur is de champagne niet opgewarmd.

Maar terug naar Sophie Koch. Het tweede werk op het programma was Ravels Shéhérazade. Het tweede wat bij Sophie Koch opvalt, is dat het liedgenre niet haar natuurlijke wereld is. Terwijl Inge Spinette een meer dan verdienstelijke poging doet om het orkest te evoceren, zingt Sophie Koch alsof ze in het PSK staat... waar ze Shéhérazade een paar jaar geleden effectief gezongen heeft. Maar de foyer is toch een andere dimensie, waar rekening mee gehouden moet worden.

Het tweede deel van het recital bestond uit Schumann en Schubert, en dat beviel nog minder. Wat Schumann betreft, had ze een aantal liederen uit Myrthen gekozen, die ze een paar jaar geleden ook op CD gezet heeft. Ik had vooral problemen met de tempokeuzes voor de eerste liederen. In Widmung staat af en toe wel een ritardando voorgeschreven, maar dat wordt zo overdreven dat het "schleppend" wordt. Op dezelfde manier werd Der Nussbaum ook ontdaan van elke spankracht. Die Lotosblume was dan weer wel mooi. En met Aus den 'Hebraischen Gesängen' speelt ze voluit haar donkere stemkleuren uit, met een stem die goed bij Brahms zou passen. Ik begrijp haar keuze om het "mannenlied" Talismane te zingen ook niet. Op zich is het geen probleem dat een vrouw het lied zingt, tenminste als het niet stentoriaans gebruld wordt, zoals Sophie Koch deed.

Het recital eindigde met drie Goethe-liederen van Schubert, maar met weinig interpretatief doorzicht. Het extatische van Ganymed was totaal afwezig. Gretchen am Spinnrade moet meticuleus opgebouwd worden, maar ze zat al zo snel aan haar climax, dat ze voor het échte hoogtepunt van "sein Kuss" geen kant meer uitkon. Der Musensohn was wel een mooie afsluiter, waarbij ze toch meer aandacht aan de tekst schonk.

In zijn geheel was het een teleurstellend recital... en dat terwijl ze met die schitterende stem zoveel meer zou kunnen doen.

Publicatie: vrijdag 16 november 2007 om 19:20
Rubriek: Liedrecital