Hélène Bernardy in Flagey

Over een paar weken begint het Festival de Wallonie met als thema Wenen. Als avant-première zijn er vandaag in Flagey allerlei concerten te horen met de "best-of de la saison". Bij die concerten was er één concert dat me interesseerde... een liedrecital met Hélène Bernardy en Peter Tomek.

Bernardy heeft met haar Senta in de Munt eerder dit seizoen niet echt blijk gegeven van een subtiele zangeres te zijn en mijn verwachtingen waren dus ook niet al te hoog gespannen. Liederen van Mahler en vooral Schubert, vragen toch iets andere kenmerken dan gewoon door een Wagneriaans orkest brullen (alhoewel dat voor Wagner ook niet echt de bedoeling is). Maar zoals gevreesd, leek het verschil Bernardy te ontgaan. De helft van de tijd zong ze fortissimo, en dat in Studio 1... een zaal voor pakweg 150 personen. Alle details die in de gedichten zitten, verdwenen op die manier in het gebulder. En dan hadden ze zelfs het lef om het concert "La Musique des mots" te dopen.

Voor de Mahler-liederen is er misschien nog hoop. Wo die schönen Trompeten blasen was bijvoorbeeld redelijk aanvaardbaar. Maar als ze haar voor een orkest in een grote zaal zetten en haar de orkestversie laten zingen, dan valt het misschien minder op dat ze niet naar een climax kan toewerken.

Maar voor Schubert werkt dat niet. De verschillende climaxen die in Gretchen am Spinnrade zitten, vielen zelfs niet op... alleen was het "Kuss"-hoogtepunt gewoon nog wat luider dan het vorige. Ze breekt ook redelijk vaak haar lijn om te ademen. Terwijl de piano in de eerste helft van het lied continu het spinnewiel weergeeft, onderbreekt ze op het einde van elke zin de draad. Ik had dan ook geen goede hoop voor Ganymed dat daarna kwam. En inderdaad kon ze in het slot de twee woorden 'Alliebender Vater' niet in één keer zingen. Als ze in de rest van het lied nog iets interessants had gedaan, dan zou dit eventueel nog te vergeven zijn. Maar ze heeft niets boeiends te zeggen met deze Schubert-liederen.

Het hoefde dan ook niet te verbazen dat een substantieel deel van het publiek tijdens de korte pauze de zaal verliet. Zelfs in een gruwelijke ballade als Der Zwerg gebeurde er niets dat me een indicatie geeft van wat er echt gebeurt. In Der Tod und das Mädchen probeert ze toch een verschil te maken tussen de dood (forte) en het meisje (een soort mezza voce)... maar het is niet voldoende om te overtuigen.

Geen poëzie, geen ontroering, geen woordexpressie, niets... Als dit een "best-of" moest voorstellen, dan was het geen goede reclame voor haar eigenlijke concert met Mozart-aria's tijdens het Festival.

Publicatie: zondag 11 juni 2006 om 19:46
Rubriek: Liedrecital