Nikki Treurniet in Zeist

Het festivalthema "Wanderlust" omvat niet enkel het wandelen of zwerven door de natuur, al dan niet vervuld van een gezonde dosis Sehnsucht. Soms is dat "wandelen" ook van moetens. Dan worden de wandelaars oorlogs- of andere vluchtelingen die zich in een ander land gaan vestigen. Het recital gisteren behandelde dat aspect, waarvoor ze met een slimmigheidje de titel "De Blijveling" bedacht hadden.

(foto © Mel Boas)

We kregen het verhaal te horen van de Iraanse vluchteling Shermin Amiri, die zijn wedervaren ook tussen de liederen door vertelde. Hij vertelde vooral over zijn inburgering in Nederland en minder over de gruwel in Iran. Op de achtergrond werden foto's geprojecteerd, bijvoorbeeld een sneeuwlandschap terwijl Maurice Lammerts van Bueren Debussy's sfeervolle Des pas sur la neige speelde als een ouverture voor de avond. De liederen en de teksten worden op een intelligente wijze met elkaar verweven, zo vertelde hij over hoe hij een huis kreeg toegewezen dat dan toch nog geen thuis was, gevolgd door Schuberts Der Wanderer: "Ich bin ein Fremdling überall".

Er was uiteraard ook een zanger... Maar ik kan me voorstellen dat het even paniek was bij de organisatie toen de voorziene zangeres, Lilian Farahani, de dag voor het recital liet weten dat ze een keelontsteking had en onmogelijk kon zingen. Gelukkig vonden ze in Hannover de sopraan Nikki Treurniet die het wel zag zitten om in te springen. Het programma was weliswaar grotendeels opgebouwd uit standaardreperoire, maar in de periode van minder dan 24 uur tussen het telefoontje naar Hannover en het moment dat ze het podium op moest, heeft ze toch nog een aantal liederen moeten instuderen. Nog een geval "van moetens". Er waren ook een paar Perzische liederen van de Iraanse componist Reza Vali voorzien, maar die hebben ze geschrapt... ook nog even een nieuwe taal leren zou helemaal een bovenmenselijke prestatie zijn.

Onder deze omstandigheden is iedereen al lang blij dat het recital überhaupt kan doorgaan, schoonheidsfoutjes worden dan ook met de mantel der liefde toegedekt. Voor de liederen werd vooral geput uit het Franse repertoire. Maar ze begonnen en eindigden wel in het Duits, met een mooie boog van Schumanns In der Fremde, vol heimwee gezongen, tot het hoopvolle Morgen van Richard Strauss. De stralende "joie" in Ravels La flûte enchantée blijft bij, evenals de fluitsolo die van Bueren uit zijn piano toverde. In Der Wanderer overheerste aanvankelijk de treurnis - "Ich wandle still, bin wenig froh" - om toch naar Sehnsucht te evolueren... "O Land, wo bist du ?". Dé vraag die duizenden vluchtelingen en asielzoekers zich ongetwijfeld dagelijks stellen...

Publicatie: woensdag 17 mei 2023 om 09:40
Rubriek: Liedrecital