Sandrine Piau in de Munt

Ik ben geen grote fan van Sandrine Piau (om het zwak uit te drukken). Mijn verwachtingen waren dan ook niet erg hoog gespannen voor haar liedrecital in de Munt. Die lage verwachtingen werden - spijtig genoeg - volledig ingelost.

(foto © Sandrine Expilly)

Ze had wel een interessant Duits/Frans nacht-programma samengesteld met als titel "Clair-obscur", naar haar gelijknamige CD-opname waaruit ze ook een aantal liederen gekozen had. Ze werd daarbij begeleid door Arnaud Thorette op de piano en Johan Farjot op de altviool.

Ze begonnen met vier liederen uit Spohrs "Sechs Deutsche Lieder" (Opus 103) in een bewerking voor altviool in plaats van de gebruikelijke klarinet. Meteen in het eerste lied Sei still mein Herz duiken al de eerste problemen op, zoals een te korte adem of opgeslokte medeklinkers. Er is nauwelijks tot geen expressief verschil met het daaropvolgende Wiegenlied in drei Tönen.

Het grootste probleem had ik echter met haar onnatuurlijke frasering. Ze beklemtoont zowat elk woord, ongeacht of het zin heeft of niet. Luisteren naar een vers vol ritmische hoofletters - "Die Vöglein Singen Mit Süssem Schall" - is extreem vermoeiend. In een vibratoloze Nacht und Träume boetseert ze elke lettergreep. Maar als ze in het Rellstab-Ständchen enkel met een pizzicato-altviool begeleid wordt, dan valt op hoe lelijk haar stem soms klinkt.

Het Franse deel na de pauze heb ik achtergelaten voor haar fans...

Publicatie: donderdag 9 februari 2023 om 17:50
Rubriek: Liedrecital