Sarah Connolly in Oxford

Voor het Oxford Lieder Festival afgesloten zou worden met het slotrecital, stonden er nog twee andere concerten op het programma: in de namiddag het slotrecital van de master classes en in de vooravond het traditionele concert in de kapel van Merton College.

Vijf dagen lang hebben zeven liedduo's - vijf sopranen en twee mezzo's, vijf Britse en twee Franse zangeressen - deelgenomen aan de master classes in Trinity College. Mark Padmore was de hoofd-master in het auditorium van de Levine Building, terwijl parallel verschillende pianisten (Susan Manoff nam het leeuwendeel voor haar rekening) les gaven in de kapel.

In het slotrecital hoorden we Duitse liederen voor de pauze, en Franse en Engelse liederen na de pauze. Alle zangers en pianisten haalden een behoorlijk tot zeer hoog niveau. Samen met nog vier andere liedduo's, die er deze week niet bij waren, zullen ze instaan voor alle recitals tijdens het "Spring Weekend" volgend jaar in april. Er zijn in alle geval verschillende zangeressen die me meer dan de moeite waard lijken om in een volledig recital terug te horen.

In Merton College stond Fauré op het programma. Eerst zong Julien Van Mellearts een aantal liederen, begeleid door de harpiste Olivia Jageurs. Hij heeft een aangename bariton, maar de akoestiek in de kapel is niet ideaal voor het romantische lied. De locatie is meer geschikt voor zijn prachtige Requiem, uitgevoerd door het koor en ensemble van Merton College onder leiding van Benjamin Nicholas. Van Mellaerts was weer van de partij voor het "Hostias" en "Libera me". Het bekende "Pie Jesu" werd gezongen door Aine Smith met een witte, angelieke sopraan.

(foto © Christopher Pledger)

Het laatste recital van het festival vond plaats in de stampvolle kerk van St John the Evangelist. Net zoals eergisteren bij het recital van Carolyn Sampson was ook nu het programma sterk aangepast. Het Brahmsgedeelte van het programma werd zelfs volledig overgedragen aan Stephan Loges. Hij zong overwegend trage liederen, het eerste vers van Unbewegte laue Luft werd zelfs extreem traag uitgevoerd. Loges zingt met een mooie bariton en met een uitstekend verstaanbare uitspraak. Er valt weinig op aan te merken, maar toch werd ik overvallen door een zekere saaiheid. Iets meer variatie in de liedkeuze had dat misschien kunnen verhelpen.

Bij Sarah Connolly, ook begeleid door Eugene Asti, was er daarentegen van verveling geen sprake. In de vier eerste liederen van het Opus 40 van Schumann op gedichten Hans Christian Andersen passeert meteen een groot deel van haar expressief kunnen... van een leuk gefraseerd Märzveilchen, over een tedere Muttertraum die bijtend eindigt, tot het dramatische Der Soldat. De dramatiek van Der Spielmann wordt een uitvergroot alternatief van "Das ist ein Flöten und Geigen". Haar vertelcapaciteiten spelen volop in een selectie Wunderhorn-liederen van Mahler, zoals een kleurrijk verteld Rheinlegendchen, of Das irdische Leben met toenemende intensiteit telkens het kind smeekt "gib mir Brot, sonst sterbe ich", tot een aangrijpende Urlicht. Als bisnummer zongen Connolly en Loges samen nog Die gute Nacht, die ich dir sage van Clara Schumann.

Het avondrecital was ook weer begonnen met twee jonge artiesten. Michael Lafferty en William Bracken brachten een programma rond eenzaamheid. In Schuberts Der Einsame legt hij iets teveel droefenis in "Nun abermal ein Tag" naar mijn smaak, hij laat het wel volgen door een goede Im Dorfe. Het thema wordt vervolgd in Schumanns Schöne Wiege meiner Leiden, een heerlijk lied, al klinkt zijn bariton niet echt mooi als hij forte zingt, "... schlepp' ich fort am Wanderstab". Uit het Engelse repertoire heeft hij Lights Out van Gurney uitgekozen, altijd interessante liederen "Here love ends, despair, ambition ends, all pleasure and all trouble". Finzi's It was a lover and his lass lag een beetje buiten het thema en was eerder een aangekondigd bisnummer.

Publicatie: zondag 30 oktober 2022 om 08:53
Rubriek: Liedrecital