Diana Damrau in Schwarzenberg

De Schubertiade in Schwarzenberg werd gisteren afgesloten met een luchtig recital met Diana Damrau en de harpist Xavier de Maistre.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Dit duo heeft hier drie jaar geleden een gelijkaardig recital gegeven. Ze begonnen gisteren met Schubert en vier hymne-achtige liederen. Na een extatische An die Musik kwam een mooie en elegante Auf dem Wasser zu singen en een technisch indrukwekkende Du bist die Ruh met lange adem, om af te sluiten met een smekende vertolking van Ellens Gesang III. Bij dit alles onderstreept ze een en ander met overbodig armgewapper en andere uitbeeldingen. Sommige liedzangers hebben toch een regisseur nodig.

De reeks Franse liederen zong ze in beter Frans dan drie jaar geleden, maar toch kon ze me niet echt overtuigen. Faurés Adieu vond ik wat traag en miste de stuwing en de nodige energie. Notre amour voelde dan weer te snel aan, waardoor de tekst afgehaspeld werd en haar frasering niet natuurlijk overkwam. Debussy's Mandoline was dan weer te schattig naar mijn smaak.

Het Rossini-blok waarmee ze het recital afsloten was het meest geslaagde deel. Desdemona's Wilgenlied uit Otello kreeg een verinnerlijkte uitvoering. En in liederen als La pastorella dell'Alpi en vooral Aragonese kon ze haar coloratuurwerk laten bewonderen. Voor de drie bisnummers volgde ze de omgekeerde weg: van Bellini's aria Oh quante volte naar de Franse mélodie met Poulencs Les chemins de l'amour en terug naar Schubert met zijn Schwanengesang-Ständchen.

Het was niet het meest diepzinnige recital van de week, maar toch een leuke afsluiter.

Publicatie: zondag 28 augustus 2022 om 20:13
Rubriek: Liedrecital