Roderick Williams in Zeist

De laatste twee dagen zat het festival even in een recital-dipje, maar met Roderick Williams en Iain Burnside zit het weer op het niveau dat je van een internationaal Liedfestival mag verwachten.

(foto © Mel Boas)

Een uitvoering van Brahms' Die schöne Magelone is altijd iets speciaals omwille van de lange vertelling van Ludwig Tieck tussen de liederen door. Hier werden die tussenteksten in het Nederlands voorgelezen door Thomas Beijer, weliswaar in een erg ingekorte versie.

Roderick Williams heeft weliswaar geen grote bariton, waardoor hij in de dramatische momenten van Keinen hat es noch gereut of Verzweiflung snel overstemd wordt door de piano van Burnside. Maar dat compenseert hij met zijn uitdrukkingskracht, niet alleen vocaal trouwens... een wervelende en meeslepende uitvoering van Traun! Bogen und Pfeil werd bijvoorbeeld onderstreept met expressieve hand- en armbewegingen.

Maar het is uiteraard met zijn stem waarmee hij de mooiste kleuren schildert: een aangrijpende kleurverandering op het einde van Keinen hat es noch gereut, "ein Lichtstrahl in der Dämmerung", de traan in zijn stem tijdens Sind es Schmerzen, of de grote lyrische ontboezemingen van Liebe kam aus fernen Landen vanaf "Alle meine Wünsche flogen". Ruhe, Süßliebchen begint hij als een wiegend slaaplied, maar voor de laatste strofe stijgt zijn opwinding naar "schöne Liebesphantasien sprechen in den Melodien". In Verzweiflung verandert de toon als hij zijn wanhoop uitzingt in een groots "ich bin ein verlorener Mann".

In Magelones Lied Wie schnell verschwindet overheerst dan weer weemoed en verdriet. Als Sulima trippelt hij in overeenstemming met de piano om het lied in een mysterieuze sfeer te eindigen. Voor Wie froh and frisch vond hij wel de nodige dramatische inslag. Met het duet Treue Liebe dauert lange werd deze avond mooi afgesloten.

Publicatie: vrijdag 20 mei 2022 om 08:54
Rubriek: Liedrecital