Nikki Treurniet en Barbara Kozelj in Zeist

Een liedfestival is de uitgelezen gelegenheid om ook eens meerstemmige liederen te horen. Dat kregen we gisteren met de sopraan Nikki Treurniet, de mezzo Barbara Kozelj en de pianist Thomas Beijer.

(foto © Mel Boas)

Op het programma stonden duetten van Brahms, Schumann, Mendelssohn en Dvorak, en één verloren gelopen Reger-duet. De absolute referentie in dit vrouwenduettenrepertoire is en blijft voor mij het FLott-Murray-duo. De naturel en de vanzelfsprekendheid waarmee zij dit repertoire brengen, bereiken Treurniet en Kozelj nog niet.

Hun stemmen harmoniëren weliswaar goed, maar ze blijven constant gekluisterd aan hun pupiter. Er is geen enkele interactie... zelfs in Brahms' Die Schwestern keken ze elkaar geen enkele keer aan, terwijl daar toch iets leuks van te maken is. Beijer was in dit alles een teleurstellende begeleider. Hij leek er alles aan te doen om de twee zangeressen niet te overstemmen, waardoor hijzelf naar de achtergrond gedrukt werd. Bijvoorbeeld in Sommerruh moest je al heel veel moeite doen om de "Glockenklänge" in de piano terug te vinden.

Het voordeel van duetten is dat de zangeressen elkaar naar een hoger niveau tillen. Het is een typisch geval waar één plus één meer is dan twee. Dat werd vooral duidelijk in de paar solo-liederen die ze zongen. Barbara Kozelj is de mindere van de twee. Bij momenten klinkt haar stem dramatisch, met een ruw ongepolijst kantje in bijvoorbeeld Es hing der Reif. Na een luidruchtig Regenlied volgde wel een mooie Heimweh II (Brahms) met een nostalgisch slot. Nikki Treurniet zingt met een heldere sopraan, en liet zich opmerken in Nachtlied, oftewel Felix' requiem voor Fanny, en in een mooie verstilde uitvoering van Brahms' In stiller Nacht.

Publicatie: donderdag 19 mei 2022 om 07:59
Rubriek: Liedrecital