Véronique Gens in de Bijloke

Véronique Gens en het pianokwintet I Giardini gaven vandaag een kamermuziekconcert in de Bijloke met als titel "Une nuit d'été"... een programma geëxtraheerd uit hun Nuits-CD.

(foto © Franck Juery)

Véronique Gens is de elegantie zelve, zowel in de keuze van haar programma, haar vertolking en haar podiumuitstraling. Zoals de titel al doet vermoeden, speelt het concert zich af tijdens de nacht met een mooi opgebouwd programma: vier deeltjes van zonsondergang "Nuit d'amour" tot het ochtendgloren "Nuit de fête" doorregen met dromen "Nuit d'ailleurs" en nachtmerries "Nuit d'angoisse". Per hoofdstuk hoorden we telkens twee liederen in een bewerking voor pianokwintet, en tussen de hoofdstukken speelde I Giardini instrumentale kamermuziekstukjes.

Het programma bevatte veel onbekende liederen. Nocturne van Lekeu had ik nog nooit gehoord. Gens tekent op sfeervolle wijze het vallen van de nacht - oftewel "un long voile d'argent pâli dans le velours de l'ombre" zoals het zo poëtisch beschreven wordt in het gedicht - om met een gloedvolle "ombre lumineuse" de overgang te maken naar L'île inconnue... Er moest toch één lied uit "Les nuits d'été" in het programma zitten. Het lied zou ook in het droomhoofdstuk gezeten kunnen hebben, waar weggedroomd werd naar exotische oorden met het relatief bekende Nuit d'Espagne van Massenet en Désir de l'Orient van Saint-Saëns.

Het aangrijpendste deel kwam met de nachtmerries. Geen gore ballades, maar met Chaussons Chanson perpétuelle een lied over een verlaten geliefde. De manier waarop Véronique Gens het slot "et mon sein croira [...] subir l'étreinte de l'absent" ging door merg en been. Ceux qui, parmi les morts d'amour van Guy Ropartz zorgde voor de ontroering met een Heine-gedicht over "la fleur de l'âme damnée". De vroege ochtend ziet er wat rooskleuriger uit, letterlijk, met het Piaf-chanson La vie en rose, of eerder pijnlijk met het afscheid in Reynaldo Hahns La dernière valse.

Messagers J'ai deux amants was het verwachte bisnummer. Zoals tijdens het hele recital maakte Véronique Gens haar punt met charme en vooral een loepzuivere dictie... Dat was ook nodig, aangezien De Bijloke het blijkbaar niet nodig achtte om de liedteksten af te drukken in het programma. Ze hadden zelfs het programma vooraf niet aangekondigd, wat getuigt van weinig respect voor het publiek. Hoe dan ook, wie dit mooie concert gemist heeft of het nog eens wil horen (deze keer ongetwijfeld mét de liedteksten), mag de reprise in de Munt op het einde van het seizoen niet missen.

Publicatie: zaterdag 27 november 2021 om 23:22
Rubriek: Liedrecital