Susan Graham in Philadelphia*

Naar eigen zeggen, heeft ze vijftien maanden niet opgetreden. Maar deze week stond Susan Graham dan toch weer op het podium van de Benjamin Franklin Hall voor de Philadelphia Chamber Music Society, voor een recital met Bradley Moore getiteld "Frauenliebe und leben: variations".

De titel geeft al aan dat Frauenliebe und -leben centraal zou staan. Ze gaf echter geen gewone uitvoering van de liedcyclus, maar voegde telkens een paar liederen aan elk Schumannlied toe om zo elk hoofdstuk van haar leven wat meer te stofferen. Deze benadering heeft als bijkomend voordeel dat ze gemakkelijker wat onderbrekingen kan inlassen. Ik weet niet of haar leeftijd stilaan zijn tol begint te eisen (of dat het eerder het resultaat is van de lange gedwongen pauze), maar af en toe zijn er wel kleine haperingen. Een onverwachte extra adempauze of iets meer half-Sprechgesang vangt ze wel intelligent op door het een plaats te geven in haar interpretatie... een beetje zoals Lotte Lehmann indertijd deed.

Een en ander maakt dat bijvoorbeeld Er, der Herrlichste von allen minder extatisch is dan wat je bij jongere zangeressen hoort, maar het is daarom niet minder expressief. Diezelfde sfeer trekt ze door in Faurés Chanson d'amour. Die sterke tekstbetrokkenheid horen we ook in Ich kann's nicht fassen, nicht glauben wat naadloos overging in een smachtende vertolking van Griegs Jeg elsker dig. In een ontroerende Du Ring an meinem Finger heerst ook meer de nostalgie als overheersend gevoel... wat perfect in lijn is met de schommelstoel-interpretatie van deze cyclus. Dit lied verbond ze met Mahlers Rheinlegendchen, dat ze naar mijn smaak iets te veel uitbeeldde door gras te maaien, een ring weg te smijten of een ringvretende vis na te doen.

In het tweede deel van het recital, keerde ze de volgorde om en zong ze eerst een paar andere liederen als inleiding op het Frauenliebe-lied. Dat werkt uitstekend voor Süsser Freund, dat ze vooraf liet gaan door de Bilitis-sensualiteit van La chevelure. Maar muzikaal en dramaturgisch is een cesuur met An meinem Herzen, an meiner Brust iets lastiger door er Poulencs Le carafon of Tchaikovksy's Wiegenlied tussen te plaatsen. Granados' La maja dolorosa is dan weer wel een aangrijpende intro tot Nun hast du mir den ersten Schmerz getan en kunnen ze - schommelstoelgewijs - de muzikale boog terug spannen richting het eerste lied Seit ich ihn gesehen.

Er zat publiek in de zaal en dus kregen we met Hello Young Lovers van Rodgers & Hammerstein ook nog eens een bisnummer. Het recital is nog een paar dagen te herbekijken op de PCMS-website.

Publicatie: donderdag 13 mei 2021 om 11:01
Rubriek: Liedrecital