Ailish Tynan en Robin Tritschler in Wigmore Hall*

Het is vandaag St. Patrick's Day en dat werd in Wigmore Hall gevierd met twee Ierse zangers - de sopraan Ailish Tynan en de tenor Robin Tritschler - en de pianist James Baillieu.

Ze brachten uiteraard een Iers programma met volksliederen en liederen op gedichten van de Ierse dichters Thomas Moore, W.B. Yeats en James Joyce. Ze begonnen met drie Moore-liederen: Believe me if all those endearing young charms als een duet, twee van Brittens Moore's Irish Melodies werden onder de twee zangers verdeeld. Tynan gaf een verstilde vertolking van Oft in the stilly night tegen de achtergrond van een sterretjespiano, Tritschlers uitvoering van Sail on, sail on gaf ook de sfeer weer van een eenzame nocturne van een schipper op zijn boot.

Misschien wel het mooiste blok van de avond kwam hierna, niet in het minst door de prachtige poëzie van Yeats. We horen nog meer sterretjes in Rebecca Clarke's A Dream, gevolgd door een ontroerend mooie When you are old van Frank Bridge en het bekende The Salley Gardens. Of ook nog Thomas Dunhills The Cloths of Heaven, mooi piano gezongen door Tynan. Verstilling was echt wel de rode draad doorheen dit recital.

Met de Hermit Songs van Samuel Barber keren we een paar eeuwen terug in de tijd met gedichten van middeleeuwse Ierse monniken. Tritschler zong deze liederen met een overwegend religieus karakter, zoals het gebed St Ita's Vision, The Heavenly Banquet van St. Brigid of Kildare (de andere patroonheilige van Ierland), een intens The Crucifixion of het miniatuurtje Church Bell at Night. Maar er is ook een grappig intermezzo met een ander miniatuurtje, Promiscuity, of het bekende The Monk and his Cat. De witte kat Pangur lijkt nog even verder te lopen over de piano in The Praises of God vooraleer te eindigen met het serieuze The Desire for Hermitage over een monnik die zich, alleen in zijn cel, voorbereid op zijn laatste pelgrimstocht... "alone I came into the world, alone I shall go from it".

James Joyce was onder andere vertegenwoordigd met Nuvoletta (ook Barber). Voor de gelegenheid had Tynan een ander kleed aangetrokken voor het meisje uit "Finnigan's Wake", haar mysterieuze kinderlijkheid toverde een glimlach op mijn gezicht. Tynan had ook een collectie Ierse volksliederen uitgekozen met een uiteenlopend karakter. Van het opzwepende The Spanish Lady over een aangrijpende The Fanaid Grove en het slaapliedje The Gartan Mother's Lullaby (zo mooi dat je bijna niet durft te ademen) tot een hartverscheurende Johnny I hardly knew you tot een exuberante Tigaree torum orum.

De echte ontdekking van de avond kwam met William Balfe, de 19de-eeuwse Ierse componist die ik enkel van naam kende. Tritschler zong Thaddeus' liefdesverklaring When other lips and other hearts en Tynan Arlines droom I dreamt that I dwelt in Marble Halls met een mooie slottriller: twee aria's uit "The Bohemian Girl". Het klinkt als Iers belcanto... ik moet toch eens zien of ik een opname van deze opera kan vinden.

Londonderry Air, ook gekend als "O Danny Boy", en Home! Sweet Home! sloten dit heel mooie recital af.

Publicatie: woensdag 17 maart 2021 om 22:43
Rubriek: Liedrecital