Das Lied von der Erde in München*

Voor het maandagavondconcert van de Beierse Staatsopera hebben ze Mahlers Das Lied von der Erde uit de kast gehaald... in de versie voor piano, die ik nog nooit in zijn geheel gehoord had, en voor de verandering eens met een bariton in plaats van de meer gebruikelijke mezzo.

Het voordeel van deze versie is dat de tenor voor een keer geen, bij voorbaat verloren, gevecht moet aangaan met een orkest in Das Trinklied vom Jammer der Erde. Er zou zelfs ruimte voor interpretatie kunnen zijn, maar in het geval van Klaus Florian Vogt valt er weinig tekstvertolking waar te nemen. Vogt klonk aanvankelijk wat hees en veel glans zit er ook niet meer op zijn stem.

De interpretatieve diepgang moest dus van de bariton komen. In het geval van Christian Gerhaher valt er op dat vlak altijd genoeg te beleven, zoals in een contemplatieve vertolking van Der Einsame im Herbst. Maar het is Der Abschied dat de eigenlijke krachttoer is. Zijn openingsvers "die Sonne scheidet hinter dem Gebirge" bevat reeds alle afscheidsgevoelens die zullen leiden tot het slot "ewig... ewig...".

Gerold Huber is hierin zijn evenwaardige partner die naast klaterende beekjes alle natuurevocaties uit zijn piano haalt. Maar hij maakte vooral indruk tijdens het lange intermezzo dat hij van begin tot einde spannend hield tot Gerhaher - grotendeels onbegeleid - de draad terug opnam met "Er stieg vom Pferd".

Publicatie: maandag 8 maart 2021 om 21:37
Rubriek: Liedrecital