Aoife Miskelly en Catherine Hopper in Londen*

De dichter William Wordsworth werd in hetzelfde jaar geboren als Beethoven en die 250ste verjaardag werd gisteren gevierd door het London Song Festival. Nigel Foster heeft weer een interessant programma samengesteld met liederen op gedichten van Wordsworth en een paar andere "Lake Poets".

De liederen werden aangevuld met dagboekfragmenten en brieven van zijn zus Dorothy, voorgelezen door de actrice Rebecca Hands-Wicks. Wordsworth stond aan de wieg van de Engelse Romantiek, waarin de natuur van zijn Lake District een belangrijke plaats innam. Het zal dan ook niet verbazen dat we in de liederen de beeldenrijkdom van mistige meren, fluitende vogels en bloeiende velden tegenkomen... in het bijzonder met de paasbloemen die de titel More Than Daffodils! aan dit recital gaven. Er stond één gedicht van Dorothy Wordsworth zelf op het programma, een mooie Berceuse van Frank Bridge. Even vertederend was de Cradle Song van Samuel Taylor Coleridge op muziek van Ralph Vaughan Williams.

Maar de rode draad doorheen het programma was To be Sung upon the Water van Dominick Argento. Alle Schubertianen zullen in die titel een verwijzing naar Schuberts "Auf dem Wasser zu singen" zien. Het is een interessante cyclus met acht "Barcarolles and Nocturnes", waarvan er vier uitgevoerd werden. We vinden nog meer verwijzingen naar Schubert in de begeleiding: naast de piano horen we ook de klarinet van "Der Hirt auf dem Felsen" en zelfs een basklarinet in het eerste lied Prologue: Shadow and Substance. De klarinet van Anna Webster werkt soms uitbeeldend, zoals op het einde van The Lake at Evening als ze de ronde klank van de panfluit evoceert: "Be thankful thou; for, if unholy deeds ravage the world, tranquillity is here!".

De liederen uit de Argento-cyclus werden gezongen door Aoife Miskelly. Ze zingt met een heldere dictie en een mooie sopraan die in de hoogte soms wat breekbaar klinkt. Daarnaast hoorden we de mezzo Catherine Hopper met een warmere stem, die zowel het leukste - To Daffodils van Louise Héritte-Viardot - als het meest ontroerende - How Beautiful is the Night van Muriel Herbert - lied van de avond zong. De klarinet kwam nog eens terug om vinken en nachtegalen na te doen in The Tables Turned en To a Skylark van Ronald Corp. De vier artiesten sloten het recital af met een dubbelduet van Eric Thiman... I Wandered Lonely as a Cloud dat, als het in het Duits geweest zou zijn, ook Schubert had kunnen inspireren:

I wandered lonely as a cloud
That floats on high on vales and hills.
When all at once I saw a crowd,
A host of golden daffodils.

Publicatie: maandag 30 november 2020 om 18:16
Rubriek: Liedrecital