James Gilchrist in Oxford*

Voor het concert van James Gilchrist en luitist Elizabeth Kenny reisde het Oxford Lieder Festival ongeveer 40 km noordelijker naar Broughton Castle... een locatie waar je tijdens een normaal festival niet even naartoe wandelt.

Broughton Castle is een statige "manor", maar ligt ook te ver van de bewoonde wereld om er een deftige internetverbinding op te zetten. Het was dan ook het eerste concert waar de techniek het liet afweten met als gevolg een lagere beeldkwaliteit, maar vooral een paar seconden vertraging tussen de klank en het beeld.

Dit concert had de titel "Time after Time" gekregen en lag in de lijn van de laatste lezing van Natasha Loges over Brahms en de middeleeuwen met hoofdzakelijk oude muziek. Knus in een salon met houten wandbekleding begonnen Gilchrist en Kenny met een reeks luitliederen van John Dowland. Wat mij betreft, is Gilchrists vocale houdbaarheidsdatum al een tijdje verstreken, maar in dit repertoire kan hij wel nog charmeren.

Na Dowland ruilde Elizabeth Kenny haar luit in voor een 19de eeuwse gitaar voor twee Schubertliederen, waarvoor ze zelf een gitaararrangement geschreven had. In dit repertoire laat Gilchrists stem het wel afweten. Een gecroonde Der Einsame of een Liebesbotschaft met aangepaste noten is niet mijn idee van hoe Schubert zou moeten klinken. Tenslotte waren er ook nog een paar luitliederen van hedendaagse componisten. Maar in bijvoorbeeld Autumnal van Alec Roth had ik de indruk dat ook zijn intonatie niet meer zuiver was.

Nee, dit was niet het concert waarop ik zat te wachten...

Publicatie: zaterdag 10 oktober 2020 om 19:37
Rubriek: Liedrecital