Soile Isokoski in Schwarzenberg

Voor het tweede recital bij de Schubertiade Schwarzenberg stond de Finse sopraan Soile Isokoski op het podium. Ilkka Paananen begeleidde haar in een toch wel vrij lang programma dat meer dan twee uur duurde.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Dit duo maakte vier jaar geleden zijn debuut bij de Schubertiade. Dat was toen wel een lamentabele voorstelling, maar ik wilde haar nog een kans geven. Ze is dan wel vier jaar ouder en in de buurt van de pensioengerechtigde leeftijd (ze werd dit jaar 61), maar ze bracht gisteren toch een overwegend bevredigend recital. Ze begonnen met Mozart. Das Veilchen klonk nog wat dun, maar ze zong Abendempfindung met de grandeur van een Nozze-Gravin.

Voor Frauenliebe und Leben heeft ze ondertussen de perfecte leeftijd. De gedichten van Chamisso gaan eigenlijk over een oudere vrouw die haar leven vertelt aan haar kleindochter, wat duidelijk wordt in het laatste gedicht... dat Schumann wel niet expliciet getoonzet heeft. Vanuit die optiek is haar breekbare vertolking perfect. Je hoort nog de teruggehouden extase in Ich kann's nicht fassen met een uitgesproken "Ich bin auf ewig dein" waarbij ze een groot rallentando maakt en iets meer gewicht aan haar stem geeft. Süßer Freund werd naar mijn smaak wel veel te traag uitgevoerd.

Van oma naar tiener als Ophelia en Gretchen... het is een transformatie die haar minder goed afging. Strauss' Ophelia-Lieder zeggen me sowieso weinig, maar de onrust en waanzin van Ophelia werden vrij slordig afgewerkt. Op zich is het interessant om alle Schubert-Gretchen-liederen na elkaar te horen. Der König in Thule straalde rust uit, al was er wel een beperkte onstabiliteit hoorbaar in de langere frasen. Expressief gebeurde er wel weinig in deze ballade, net zoals in Gretchen am Spinnrade, wat bij momenten zelfs slaapverwekkend was. Ik was vooral benieuwd hoe ze de Szene aus Faust zou brengen. Dit is de kathedraalscène die naast Gretchen een (eigenlijk veel belangrijkere) inbreng heeft van een "Böser Geist" en zelfs een koor. Ze vertolkte de drie stemmen uitstekend, met een droge en verleidelijke duivel, een zilverstemmig Gretchen en een expressieloos achtergrondkoor. Daarna werd het Faust-groepje afgerond met Gretchen im Zwinger.

Het recital werd afgesloten in Scandinavië met een dramatische vertolking van Den mörka blomman van Ture Rangström en drie liederen van ene Toivo Kuula. Het Schubertiade-publiek laaiend enthousiast en kreeg met Obradors' Del cabello más sutil en Strauss' Morgen nog twee bisnummers.

Publicatie: maandag 27 augustus 2018 om 08:17
Rubriek: Liedrecital