Soile Isokoski in Schwarzenberg

Het is enigszins verbazend, maar ook Soile Isokoski maakte pas gisteren haar debuut bij de Schubertiade. Samen met haar pianist Ilkka Paananen brachten ze een gevarieerd programma.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Ik zie Soile Isokoski niet meteen als een lolbroek en was dus verrast om Bernsteins liedcyclus I Hate Music ! op het programma te zien staan. Het zijn vijf kinderlijke, grappige liedjes die ik me zo kan voorstellen bij zangeressen als Felicity Lott of Susan Graham. Maar tegen alle verwachtingen in, blijkt Isokoski toch een komisch talent te hebben. Het grappig intermezzo van de avond werd nog onbedoeld verdergezet toen ze na deze liederen al met de bloemen kwamen aandraven... terwijl er nog een groep Strauss-liederen moest komen.

Nu, als het aan mij lag, dan had ze die bloemen al veel eerder mogen krijgen. Ze was de avond begonnen met weinig boeiende vertolkingen van Schuberts Mignon-Lieder in een Duits met soms vreemde klinkers. De drie liederen van D.877 klonken allemaal hetzelfde. Pas in Kennst du das Land kwamen er een paar andere emoties boven. Mignon werd aangevuld met Du bist die Ruh, haar hoogte klonk echt niet mooi.

Vier Finse liederen van Yrjö Kilpinen volgden eenzelfde patroon met drie - weliswaar mooie - liederen zonder enige nuance en met pas wat variatie in het slotlied. De zes liederen uit het Opus 48 van Grieg werden ook gekweld door allerlei problemen... zoals intonatiefoutjes in Gruss, een fout inzetje in Dereinst, Gedanke mein en een ongepaste kolderversie van Lauf der Welt.

Het is ongetwijfeld een kwestie van smaak, maar ik blijf vooral problemen hebben met de klank van haar stem. Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat ze een gevierde Marschallin is in Wenen, terwijl ik meer een Sophie hoor in haar stem... zeker op basis van de magere vertolkingen van de vier Strauss-liederen gisteren. Allerseelen was nog redelijk goed, maar haar stem klonk dun voor Schön sind, doch kalt, die Himmelssterne en Mein Herz ist stumm (twee liederen die ik trouwens niet kende). Ze begon goed aan Cäcilie, maar het slot - "Wenn du es wüsstest, du lebtest mit mir" - ging volledig de mist in met vervormde en gebrulde klanken.

Desalniettemin was het publiek uitzinnig en kreeg het nog drie bisnummers van Kilpinen, Obradors en Sibelius...

Publicatie: donderdag 28 augustus 2014 om 13:34
Rubriek: Liedrecital