La juive in Antwerpen

Gisteren ging La juive in première in Antwerpen... zonder de buitensporige politieaanwezigheid zoals eerder in Gent. En alhoewel het verknipte derde bedrijf een onsamenhangend onding blijft, ben ik toch iets milder gestemd dan een paar weken geleden. Het feit dat de eerste bezetting beduidend beter is dan de tweede zal daar niet vreemd aan zijn. Je kan je daarom afvragen waarom Opera Vlaanderen überhaupt twee bezettingen voorziet voor een weinig gespeelde opera als La juive.

foto © Annemie Augustijns

Een betere bezetting betekent nog niet dat het perfect was. Ik had nog het meeste problemen met de twee vrouwen. Asmik Grigorian en Nicole Chevalier - respectievelijk Rachel en Eudoxie - zingen totaal onverstaanbaar Frans waardoor hun twee confrontaties indrukwekkend expressieve vocalise-oefeningen werden.

Grigorian, die vorig jaar Judith gezongen heeft, benadert qua stemtype wel beter het ideaal dan Gal James in de tweede bezetting. Maar ik had toch liever een iets ronder geluid gehoord. Randall Bills was een aanvaardbare Léopold, die wel een heel bedrijf nodig had om zijn stem over de orkestbak te krijgen.

De Eléazar van Roberto Saccà is totaal het tegenovergestelde van Furlan. Zijn stem heeft meer diepte, maar ook de stevige hoogte voor "Rachel, quand du Seigneur". Hij zingt met een goed gecontroleerd vibrato waardoor het gebed "O Dieu de nos pères" continu mooi bleef klinken. Het enige minpunt is een paar Franse uitspraakfoutjes.

Een ander verschil met Gent is dat ik deze keer niet parterre zat, waardoor de balans minder verstoord werd als het koor, Rachel of Eléazar in de zaal staan te zingen. Daarenboven zat ik ook dicht bij het symmetrievlak van de zaal, wat voor bijkomende akoestische effecten zorgde als bijvoorbeeld Rachel door het gangpad beweegt en daarbij het brandpunt van de beroemde Antwerpse koepel passeert...

Publicatie: donderdag 30 april 2015 om 20:18
Rubriek: Opera