Die Entführung aus dem Serail in het PSK

Die Entführung aus dem Serail is de volgende Mozartopera die door René Jacobs onder handen genomen werd. Een Europese tournee met concertante uitvoeringen eindigde gisteren in het PSK. De uitstekende bezetting was goed op elkaar ingespeeld, zong zonder partituur en gebruikte het volledige podium om toch een half-scenische sfeer te creëren.

De benadering van René Jacobs is in Entführung sterk vergelijkbaar met wat hij met Die Zauberflöte gedaan heeft. Hij voegt stukjes muziek toe, de pianoforte speelt mee met het orkest en de dialogen worden af en toe ook muzikaal begeleid. De houtblazers van de Akademie für Alte Musik Berlin krijgen een prominente plaats. En alle aria's worden uiteraard extra versierd. Een en ander maakt dat ik bij momenten het gevoel had dat ik naar een nieuwe opera zat te luisteren.

De enige interventie waar ik het wat moeilijk mee had was in "Martern aller Arten". Hij laat Bassa Selim de aria regelmatig onderbreken om zijn gedachten te spuien. De muziek valt dan stil en de draad moet telkens weer opgepakt worden. Robin Johannsen, die we kennen van haar Pamina in Antwerpen, kweet zich goed van haar taak, alhoewel Konstanzes grote aria net iets te hoog gegrepen was. Net daarvoor had ze wel een hartverscheurende "Traurigkeit"-aria gezongen met dezelfde ontroerende inleving als haar Pamina, al klonken de lage coloraturen moeizaam.

Mari Eriksmoen sprankelde uitbundig als Blonde. Ook de hoge noten van bijvoorbeeld "Durch Zärtlichkeit und Schmeicheln" klinken mooi rond en projecteren fantastisch in de grote zaal van het PSK. Vooral in haar kolderscène met Osmin kreeg ze het publiek gemakkelijk op haar hand. Dimitry Ivashchenko is een jonge Osmin die alle noten heeft voor de rol. En alsof er nog niet genoeg lage noten zijn, interpoleert hij nog wat extra resonante keldernoten in "Solche hergelaufne Laffen".

Oorspronkelijk zou Mauro Peter de rol van Belmonte zingen. Maar Maximilian Schmitt is ook een zeer overtuigende Belmonte. Hij zong "Hier soll ich dich denn sehen" met een fluwelen stem. In de stem van Julian Prégardien, die Pedrillo zong, zit iets minder fluweel. "Frisch zum Kampfe" was wat slordig, maar zijn romanze "In Mohrenland" was wel mierzoet. Tenslotte speelde Cornelius Obonya de rol van Bassa Selim met een holle stem, die soms lachwekkend overkwam.

Publicatie: dinsdag 23 september 2014 om 11:41
Rubriek: Opera