Angelika Kirchschlager in Schwarzenberg

De herfsteditie van de Schubertiade Schwarzenberg ging gisteren van start met een teleurstellend liedrecital van Angelika Kirchschlager. Helmut Deutsch begeleidde haar in een traditioneel programma met Schubert en Schumann.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Voor ze begon, kondigde Kirchschlager aan dat er niet naar een of andere rode draad gezocht moest worden in haar keuze van Schubert-liederen. Het was gewoon een selectie van haar lievelingsliederen. Op zich was dat al hoopgevend. De vorige Schubertiades heeft ze iets minder plat getreden paden gevolgd en verscheen toen niet voldoende voorbereid op het podium.

We kregen dus een dozijn bekende liederen zoals Gretchen am Spinnrade, Seligkeit of Der Wanderer an den Mond. Maar daarnaast ook een aantal Hosenrollenliederen. Ze begon bijvoorbeeld met de serenade An Silvia, waarbij opviel hoe donker haar stem geworden is.

Wat echter nog meer opviel, was hoe de kwaliteit van haar stem achteruit gegaan is. Lage noten worden kort aangestipt, hoge noten zijn nauwelijks hoorbaar en voor de rest van haar stem merk je al het technische werk. Het is niet altijd mooi of zuiver, laat staan natuurlijk, met te vaak vervormde klinkers. Haar stem hangt als een wolk klank boven het podium en projecteert slechts moeizaam in de zaal. Vooral liederen als Bei dir allein of haar dramatische vertolking van Der Pilgrim leden hieronder.

In tegenstelling tot de Schubert-liederen was Schumanns Eichendorff-Liederkreis de eerste keer dat Kirchschlager ze zong. Haar stem zat iets beter en ze was uitzonderlijk expressief in Waldesgespräch, al lag "Es ist schon spät, es ist schon kalt" weer ongemakkelijk hoog. Mondnacht en Schöne Fremde waren mooi, Zwielicht mysterieus.

Publicatie: zondag 24 augustus 2014 om 07:54
Rubriek: Liedrecital