Angelika Kirchschlager in de Munt

Angelika Kirchschlager heeft de afgelopen tien jaar een stuk of vier liedrecitals in Brussel gegeven. Tot nu toe was dat altijd in het PSK, gisteren zong ze in de Munt. Haar vertrouwde pianist Helmut Deutsch werd tevens ingeruild voor Simon Lepper voor een laat-romantisch programma van Wolf tot Strauss.

Toen ik haar vorige maand in Schwarzenberg hoorde, viel op hoe haar stem aan het verouderen was. Die indruk werd gisteren bevestigd. Niet alle noten komen er nog zo vlot en natuurlijk uit als vroeger en schakelt ze soms willens nillens over naar opera-modus en klinken sommige noten geforceerd.

Dat betekent uiteraard niet dat ze niets meer te vertellen zou hebben. Haar interpretatieve mogelijkheden blijven op een hoog niveau met een gevarieerde dynamiek en intelligente afwisseling tussen licht en donker. Haar meeslepende tekstvertolking maken dat het toch een boeiend recital was.

Wolfs Mörike-Lieder hebben geen geheimen meer voor haar. Tussen de beschouwende teksten van Verborgenheit en Lebe Wohl bezong ze op exuberante manier de lente in Er ist's, eindigend in een vocaal orgasme. Elfenlied werd een spannend verteld verhaaltje voor het slapengaan. In Wagners Wesendonck-Lieder lagen liederen als Stehe still (met een mooi mezza voce) of Träume haar het beste; ondertussen leverde Simon Lepper een heldere pianobegeleiding af.

Na een tussenstop bij Korngold, stond een selectie Strauss-liederen op het programma. Vocaal was ze hier op haar best met een ontroerend mooi Das Rosenband of intens Ruhe, meine Seele. Het onvermijdelijke Zueignung was het enige bisnummer. Op 7 november wordt het recital uitgezonden op Klara...

Publicatie: zaterdag 26 oktober 2013 om 08:03
Rubriek: Liedrecital