Roderick Williams in Oxford

Mijn laatste recital in Oxford had iets van een evenement met een wereldcreatie van een nieuwe liedcyclus die Robert Saxton in opdracht van het Lieder Festival componeerde. Time and the Seasons is een cyclus voor bariton en piano. De bariton was Roderick Williams, de pianist was Andrew West.

Het is een relatief korte cyclus die ongeveer een kwartier duurt en uit zeven delen bestaat, waarvan het middendeel - Summer Seascape - een interlude voor piano is. Zoals de titel aangeeft, doorloopt het werk de seizoenen, beginnend en eindigend in de winter. De teksten zijn ook van de hand van de componist.

Het is een toegankelijke cyclus met een paar originele ideeën. De tekst van het eerste lied, Winter, still, winter, wordt volledig op één zelfde noot gezongen om zo de desolaatheid van de winter uit te drukken. Ondertussen doorloopt de piano heel het klavier als een gevarieerde toonladder van het hoogste naar het laagste register. Summer Psalm keert terug naar Baxtons jeugd en evoceert de ongedwongenheid van de zomer als twee kinderen op het strand spelen. Autumn wordt dan weer zonder piano uitgevoerd.

Roderick Williams is een uitstekende liedzanger, zoals we twee dagen eerder al konden horen. Maar voor dit recital klonk hij toch wat vermoeid en klonken zijn hoge noten geforceerd. Als parallel met de Baxton-cyclus, was hij de avond begonnen met romantische liederen die ook de seizoenen als thema hebben. Deze keer liep de cirkel van lente (Im Frühling van Mendelssohn) tot lente (Es liebt sich so lieblich im Lenze van Brahms). Tussendoor kregen we prachtvertolkingen van Schumanns Meine Rose of Schuberts Der Winterabend.

Na de pauze stond Dichterliebe op het programma. Williams nam - niet geheel onverwacht - overal consequent de lage opties. Dit deed echter geen afbreuk aan zijn zeggingskracht. Hij maakt bijvoorbeeld een mooi contrast op het einde van Wenn ich in deine Augen seh': "Doch wenn du sprichst: Ich liebe dicht. So muss ich weinen bitterlicht"... Hij zette zijn vertelkwaliteiten verder in de verf met Ein Jüngling liebt ein Mädchen en ontroerde met Ich hab' im Traum geweinet.

Ik werd echter niet helemaal wild van deze uitvoering en dan vooral omwille van de pianist. Andrew West is een goede begeleider, maar hij doet weinig met de mogelijkheden die geboden worden in bijvoorbeeld Im Rhein, im heiligen Strome of zelfs in Das ist ein Flöten und Geigen. Ze hadden nog een origineel, maar toch zeer gepast, bisnummer voorbereid met Wolfs Anakreons Grab.

Dit was dus mijn laatste recital, maar het festival gaat nog anderhalve week door met Britten als zwaartepunt. Voor het festival volgend jaar hebben ze grootse plannen als ze alle liederen van Schubert gaan uitvoeren... iets waar de Schubertiade Schwarzenberg nog altijd niet in geslaagd is over een periode van 30 jaar, laat staan 3 weken...

Publicatie: donderdag 17 oktober 2013 om 09:57
Rubriek: Liedrecital